Pelgrimeren is van alle tijden en iedereen © voor zoekers en sprokkelaars © http://pilgrimsplaza.blogspot.com © http://pilgrimsplaza-king-1.blogspot.com © http://pilgrimsplaza-ruimteplaces.blogspot.com © http://pilgrimsplaza-ramiro-1.blogspot.com © http://pilgrimsplaza-traplepuy.blogspot.com © http://pelgrimspad-market-garden.blogspot.com © http://pilgrimsplaza-inhoud-content.blogspot.com © http://pilgrimsplaza-peterspruijt.blogspot.com © http://pelgrimspad-zwolle-oldenzaal.blogspot.com © http://kustpelgrimspad.blogspot.com © http://pilgrimsplaza-gedichten.blogspot.com © http://pilgrimsplaza-king-index.blogspot.com © http://seculierpelgrimsgenootschap.blogspot.com © http://pilgrimsplazafotos.blogspot.com © http://pilgrimsplaza-pelgrimspad.blogspot.com © http://pelgrimspad-overijssel.blogspot.com © http://pilgrimsplaza-nieuwsbrief4.blogspot.com ©17© This collection is still in its infancy!

Een voetstap die geen echo achterlaat; zo denk ik over het leven. - Jan Wolkers

----------------------------------------

EllenWarmond overleden.doc - zie onderaan: Ellen Warmond links.doc – 175 5-7-11

Ellen Warmond overleden - Querido - www.querido.nl › Homepage › Nieuws - In cache

Op 28 juni is dichteres Ellen Warmond (Rotterdam, 1930) overleden. Warmond publiceerde haar leven lang bij uitgeverij Querido, ze schreef poëzie en proza.

http://www.querido.nl/web/Nieuws/Nieuwsartikel/Ellen-Warmond-overleden.htm

Homepage>Nieuws> Ellen Warmond overleden

Ellen Warmond overleden

Op 28 juni is dichteres Ellen Warmond (Rotterdam, 1930) overleden. Warmond publiceerde haar leven lang bij uitgeverij Querido, ze schreef poëzie en proza. Voor het Letterkundig Museum, waar ze werkte, droeg ze bij aan vele van de bekende Schrijversprentenboeken. Ze debuteerde in 1953 met de poëziebundel Proeftuin, waarvoor ze de Reina Prinsen Geerligsprijs ontving. Voor haar bundel Warmte, een woonplaats (1961) kreeg ze de Jan Campertprijs en in 1987 werd haar hele oeuvre bekroond met de Anna Bijnsprijs.

Zo moet het

Alles gevonden
gemeten geweten
daarna alles verloren

en eindelijk horen
dit is het:
de stilte zingt
(uit: Gesloten spiegels, 1979)

--------------------------------------------------

http://kempis.nl/mag/in-memoriam-ellen-warmond-1930-2011

In Memoriam Ellen Warmond (1930-2011)

De dichteres Ellen Warmond (pseudoniem van Pietronella Cornelia van Yperen) is, na een lang ziekbed, op 28 juni 2011 overleden. Naast haar dichtwerk (debuut: Proeftuin 1953), schreef ze veel secundaire literatuur, zoals biografieën van o.a. Louis Couperus, Herman Gorter, Adriaan Roland Holst, E. du Perron en Anna Blaman.

---------------------------------------

Bedevaartsoord

geen mens gaat naar Den Haag op bedevaart
om er gezondheid en geluk te vinden
jawel, er zijn hier kreupelen en blinden
maar dat moet anderszins worden verklaard

toch is de stad beslist de moeite waard
je treft er vrienden en gelijkgezinden
een zwaar gemoed vervliegt met westenwinden
dus kom eens langs en voel je niet bezwaard

in Lourdes is Maria ooit verschenen
dus reist men: ongelukkig, zwak of ziek
naar deze plaats om biddend te herrijzen

ik wil de pelgrims naar Den Haag verwijzen
want deze stad is zonder meer uniek
als oord waar de Madonna is verdwenen

van: Haagse Stadsdichter Daan de Ligtwww.daandeligt.nl toestemming overname 4-9-7

[Toelichting: De verschijning van dit gedicht op 3-9-7 in AD/Haagsche Courant veroozaakte hier enkele echo's: Den Haag was ooit –net als Lourdes in de Pyreneeën- een belangrijke start- en verzamelplaats voor pelgrims naar het Spaanse Santiago de Compostela. In het kantorencentrum van Den Haag is de sloop begonnen van het grote zogenoemde woongebouw De Zwarte Madonna dat architect Carel Weeber als een van zijn beste ontwerpen beschouwt. Dit wijken van een schoolvoorbeeld van sociale woningbouw tussen grote kantoorgebouwen in het centrum van een grote stad wordt door velen betreurd. De parallel met ons Kustpelgrimspad is verder dat Den Haag in de oorlog in vergelijking met andere steden naast de schade door bombardementen vooral ook heeft geleden door afbraak van woningen voor de constructie van de Atlantikwall. -gb] [Zie ook http://kustpelgrimspad.blogspot.com.]

------------------------------------------------

Zo elke mens

Het gedicht Zo elke mens van Ellen Warmond * heeft me sinds m'n HBS-tijd het meest ge-in-spireerd in de queeste naar de ware Jacob. M'n leraar Nederlands zei dat het Woord is vlees geworden ook letterlijk voor dagelijks gebruik geldt. Daarmee was het dus belangrijk om de dingen goed te overwegen alvorens ze uit te spreken of op te schrijven. Georgiana Goddard Kings The Way of Saint James is één lange ode aan de per definitie onvindbare mythische figuur van Santiago. Maar daar is het laatste woord nog niet over gezegd en dat wordt heel spannend; ga maar mee op ont-dekkings-reis! M'n pelgrimsvriend Henk Flinterman bezorgde me op een gelukkig moment het gedicht Ithaka van Kavafis, waar ook geen woord Frans aan is. Nature Boy van Eden Ahbez en Nat King Cole spreekt voor zichzelf. En zo zijn er meer; bijdragen zijn van harte welkom! Enkele strophen ter kennismaking:

Ithaka ter inspiratie voor besprekers van The Way of Saint James
Toen m’n bevriende antiquaar de berichten over onze voorgenomen bespreking van The Way of Saint James van Georgiana Goddard King las, trok hij trefzeker zijn Gedichten van Konstantinos Petrou Kavafis uit de kast en droeg spontaan het gedicht Ithaka voor. Dit gaat over de thuisreis van Odysseus en dat is een metafoor voor ieders reis naar het onontkoombare levenseinde. King onthult dat ook de pelgrimstocht naar Santiago een reis naar het einde is; Jacobus is ook psychopomp, ofwel net als Hermes een gids der zielen naar het dodenrijk. In de tijd van Georgiana maakte men zich kennelijk geen zorg over vormgeving en aan eindredactie deed men ook niet wat we nu gewend zijn, met als aangenaam gevolg dat het doorworstelen van haar monnikenwerk een pelgrimstocht op zich is; zie http://pilgrimsplaza-king-index. Daarom geven we onze lezers en besprekers enkele strophen uit onder meer Ithaka mee ter inspiratie:

ITHAKA...
Als je de tocht aanvaardt naar Ithaka,
wens dat de weg dan lang mag zijn,
vol wederwaardigheden, vol belevenissen.
…
Wens dat de weg dan lang mag zijn.
Dat er veel zomermorgens mogen komen
waarop je heel dankbaar, heel blij
onbekende havens zult binnenvaren;
…
om mooie dingen aan te schaffen
van parelmoer, koraal, barnsteen en ebbenhout,
en opwindende geurstoffen van alle soorten…
Blijf wel altijd denken aan Ithaka.
Daar aan te komen is je doel.
Maar overhaast de reis in geen geval.
't Is beter dat die vele jaren duurt en
je pas als oude man bij het eiland afmeert…
Ithaka schonk je de mooie reis.
Bestond het niet, dan was je nooit vertrokken.
Maar méér heeft het je niet te bieden.

En vind je het armzalig, Ithaka bedroog je niet.
Zo wijs geworden, met zo veel ervaring
heb je al wel door waar Ithaka's voor staan.

Konstantinos Petrou KAVAFIS, GEDICHTEN, 1905-1915
in de vertaling van Hans Warren en Mario Molegraaf

--------------------------------------------

Sinds m'n jonge jaren speelt het door Nat King Cole onsterfelijk gezongen Nature Boy van Eden Ahbez me door het hoofd. Pas dit jaar zag ik op tv waar het eigenlijk over gaat. Eden was een hippy van het eerste uur en dit is zijn geloofsbelijdenis:

NATURE BOY
...
And then one day
A magic day he passed my way
And while we spoke of many things
Fools and kingsThis he said to me:
"The greatest thing you'll ever learnIs just to love and be loved in return"
http://www.sing365.com/music/lyric.nsf/PrintLyrics?OpenForm&ParentUnid=ADF31EF29958DA5948256AF1000B59DE

---------------------------------------

Ellen Warmond * die liefde tekent op een eeuwigdurende kalender beleefde meer van die dagen, waarop elke mens bestond als een bewoonde huid waarop de adem stralende verhalen schreef voor later, in het gedicht dat we hier met haar toestemming plaatsen:

ZO ELKE MENS

Zo elke mens als deze mens, als ik,
die liefde tekent op een eeuwigdurende kalender
en daarop telt de dagen dat hij mens was
dat hij bestond als een bewoonde huid
waarop de adem stralende verhalen schreef voor later.

Dagen, dat alle mensen - ook de slechtste -
ogen hadden, zeggen konden: zie mij,
zie mij, dit ben ik: kiem en kruid, een jong
voorjaar in een oud land van belofte
en dat zij konden ruisen als een boomkruin.

Dagen, dat alle mensen luisterden naar wat
binnen hun diepste vliezen toch hun opdracht was:
geboren worden, vuur maken, het wiel uitvinden,
goden verzinnen en de taal ontdekken
waarin de woorden mens en liefde synoniem zijn.

uit: Het struisvogelreservaat, 1963
opgenomen in: De gekleurde wereld,
Rudolf van de Perre, Orion 1979

* Zie meer van en over Ellen Warmond op:
http://www.leestafel.info/Poezie/productssimple94.html,
http://www.dbnl.org/auteurs/auteur.php?id=warm002,
http://www.dbnl.org/tekst/bork001nede01/warm002.htm,
http://www.dbnl.org/tekst/meij017grot01_01/index.htm
http://www.leestafel.info/Poezie/productssimple94.html
http://www.tcc-dethij.nl/grassroots/3A2/warmond/Autobiografie.htm
http://www.dbnl.org/tekst/kort006isvo01_01/kort006isvo01_01_0168.htm
http://www.dbnl.org/tekst/meij017grot01_01/meij017grot01_01_0001.htm#4
http://www.dbnl.org/tekst/meij017grot01_01/meij017grot01_01_0001.htm#5

------------------------------

On a
avec un charbon
tracé l’angle droit
la signe
Il est la réponse et le guide
le fait
une réponse
un chain
Il est simple et nu
mais saissisable
Les savants discuteront de la relativité de sa vigueur
Mais la conscience en a fait un signe
Il est la réponse et le guide
le fait
ma reponse
mon choix.

Le Corbusier

-----------------------------------

At least I knew who I was
when I got up this morning,
but I think I must have changed
several times since then.
- Lewis Carroll

-----------------------------------

Ik vraag niet naar het doel van de reis
de richting die ik voortga is O.K.
Ik vraag niet naar de zin van de reis
de reis, die ik reis is O.K.

(Marina San Giorgi)

[1983 LAW-7 Pelgrimspad]

-----------------------------------

http://www.gedichten.nl/nedermap/poezie/poezie/70505.html?browse=tabblad
schrijver

poezie (nr. 922):

Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten

Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten,
En zit in 't binnenst van mijn ziel ten troon
Over mij-zelf en 't al, naar rijks-geboôn
Van eigen strijd en zege, uit eigen krachten. -

En als een heir van donker-wilde machten
Joelt aan mij op, en valt terug, gevloôn
Voor 't heffen van mijn hand en heldre kroon:
Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten.

En toch, zo eindloos smacht ik soms om rond
Uw overdierbre leên de arm te slaan
En luid uitsnikkende, met al mijn gloed

En trots en kalme glorie, te vergaan
Op uwe lippen in een wilde vloed
Van kussen, waar 'k niet langer woorden vond.Verzen (1894)Schrijver: Willem KloosInzender: adm, 23-07-2004

Biografie van deze schrijver

-----------------------------------

Wie gaat mee? Zie Comment 1
Terug naar pelgrimspaden.nl

Alle © rechten voorbehouden.

**************************************************************************

EllenWarmond overleden.doc - zie onderaan: Ellen Warmond links.doc – 175 5-7-11

http://www.leestafel.info/Poezie/productssimple94.html,
http://www.dbnl.org/auteurs/auteur.php?id=warm002,
http://www.dbnl.org/tekst/bork001nede01/warm002.htm,
http://www.dbnl.org/tekst/meij017grot01_01/index.htm
http://www.leestafel.info/Poezie/productssimple94.html
http://www.tcc-dethij.nl/grassroots/3A2/warmond/Autobiografie.htm
http://www.dbnl.org/tekst/kort006isvo01_01/kort006isvo01_01_0168.htm
http://www.dbnl.org/tekst/meij017grot01_01/meij017grot01_01_0001.htm#4
http://www.dbnl.org/tekst/meij017grot01_01/meij017grot01_01_0001.htm#5

http://pilgrimsplaza-gedichten.blogspot.com/2005/12/p-i-l-g-r-i-m-s-p-l-z-voor-het-levende.html

http://kempis.nl/mag/in-memoriam-ellen-warmond-1930-2011

http://pilgrimsplaza-gedichten.blogspot.com/2005/12/p-i-l-g-r-i-m-s-p-l-z-voor-het-levende.html

http://kempis.nl/mag/in-memoriam-ellen-warmond-1930-2011

In Memoriam Ellen Warmond (1930-2011)

Ellen Warmond

(1930-2011)

Changement de décor

Zodra de dag als een dreigbrief

in mijn kamer wordt geschoven

worden de rode zegels van de droom

door snelle messen zonlicht losgebroken

huizen slaan traag hun bittere ogen op

en sterren vallen doodsbleek uit hun banen

terwijl de zwijgende schildwachten

nachtdroom en dagdroom haastig

elkaar hun plaatsen afstaan

legt het vuurpeloton van de twaalf

nieuwe uren bedaard op mij aan

Jong als kinderstemmen

Jong als kinderstemmen

reeds met de tongval van de ouderdom

te kunnen zeggen:

zie achter mij hoeveel ik al tot stof geleefd heb

en hoeveel as zich ophoopt in mijn ogen

en hoeveel stof en as mijn hand daarvan

bevatten kan en samenbalt tot niets.

en toch en desondanks

wachten – onmatig -

- want matigheid is zwakte -

en nieuwe kleren kopen voor de hoop

hoewel de laatste zekerheden naakt gaan

en trachten waar men niet bestond

toch te ontstaan

om het onmogelijk natuurverschijnsel:

zon in de maan

rondlopende weg terug

of het oog in de rug.

omdat geloof ontspringt

uit de zekerheid dat er geen hoop meer is

omdat het hart zich voedt

met wat de hand ontvalt.

Je bent

Je bent gewoon je bent

gewoon een mens dat is

een warm en onontwarbaar wezen

en toch kun je gebeuren als een wonder

want ik heb je geroepen in mijn slaap

ik riep je liefde

door eigen honger

in de eigen stem ontwaakt

zag ik: ik heb je niet gedroomd

hier ben je je bestaat

ik heb je liefgehad

dit is de nacht

ik heb je lief

ik heb je niet bedacht.

Ellen Warmond (1930-2011) gedichten

kempis.nl poetry magazine

kempis | 5:00 pm | July 1, 2011 |

-ART & POETRY NEWS 2011,Archive W-X

http://forum.fok.nl/topic/1675614

Dichteres Ellen Warmond (80) overleden

29-06-11 12:23 uur
Dichteres Ellen Warmond is gisteren na een lang ziekbed overleden. Ze is 80 jaar geworden. Dat maakte kinderboekenschrijver en vriend Dolf Verroen vandaag bekend.

De dichteres is vooral bekend van de bundels Warmte, een woonplaats (1961) en Uitzicht op inzicht (1974). Voor het eerste boek ontving ze de Jan Campertprijs.

Proeftuin
Warmond debuteerde in 1953 met de bundel Proeftuin, bekroond met de Reina Prinsen Geerligsprijs. De toon van de gedichten week sterk af van die van de toen modieuze Vijftigers, zegt Verroen. Tot deze dichtstroming, verwant aan de Cobra-beweging, worden onder anderen Hugo Claus, Lucebert en Gerrit Kouwenaar gerekend.

Roman
Maar Warmond deed meer dan dichten. Zij schreef ook de roman Paspoort voor niemandsland (1961) en enkele verhalenbundels. Ook werkte zij mee aan schrijversprentenboeken over onder anderen Simon Vestdijk.

Haar hele oeuvre is in 1987 bekroond met de Anna Bijns Prijs. (ANP/Redactie)

Bron: Het Parool

Ik heb haar altijd enorm kunnen waarderen. De prachtige metaforen om de pijn van het leven te beschrijven zijn ongeëvenaard.

Changement de decor

Zodra de dag als een dreigbrief
in mijn kamer wordt geschoven,
worden de rode zegels van de droom
door snelle messen zonlicht gebroken.

Huizen slaan traag hun bittere ogen op
en sterren vallen doodsbleek uit hun banen.

Terwijl de zwijgende schildwachten,
nachtdroom en dagdroom, haastig
elkaar hun plaatsen afstaan,
legt het vuurpeloton van de twaalf
nieuwe uren bedaard op mij aan.

S.O.S.

De telefoon opnemen op de grens
van het bestaanbare ten einde raad
een wildvreemd nummer draaien
roepend:
ik ben doodongelukkig dood
en ongelukkig zeg iets
wat mooi klinkt lieg iets
wat beter lijkt ik ben
doodongelukkig red mij.

Maar ook de liefde kon zij prachtig beschrijven.

JE BENT

Je bent gewoon je bent
gewoon een mens dat is
een warm en onontwarbaar wezen
en toch kun je gebeuren als een wonder

want ik heb je geroepen in mijn slaap
ik riep je liefde

door eigen honger
in de eigen stem ontwaakt
zag ik: ik heb je niet gedroomd
hier ben je je bestaat

ik heb je liefgehad
dit is de nacht

ik heb je lief
ik heb je niet bedacht.

Warmte, een woonplaats

Liefde en het besef
van liefde daartussen bouwen
mensen een warmende woonplaats

en sprekende zeggen ze: liefste
open je ogen nu langzaam en eet
ik heb het licht voor je aangesneden
of: open je ogen niet drink nu het donker
ik heb de nacht voor je omgekocht

want liefde en het besef
van liefde daaraan ontsteken
ogen en stemmen hun licht
daarin ontbloeien de lippen
daaruit ontstaat het gedicht.

Rust zacht, Ellen. Jammer dat ik niet zo mooi kan dichten als jij, anders had ik een prachtig gedicht voor je gemaakt. Nog maar ééntje van jou dan.

Avond

Seconden lopen driftig achteruit
de dag is uit de tijd gekanteld

ik word zo stil als een strand
in een winternacht ik word
zo leeg als een uitgebrand
huis het leven staat verder
van mij af dan ik kan vertellen

leg je gezicht in je handen
en probeer je dit voor te stellen.

http://www.literatuurplein.nl/nieuwsdetail.jsp?nieuwsId=2777 - 29-06-2011 Dichteres Ellen Warmond overleden - ‘Haar werk moedigt ons aan om te geloven dat we de gevaren en spanningen van lichaam en geest niet hoeven te zien als een uitgangspunt voor verdriet en woede, maar als een vertrekpunt van waaruit we onszelf en de wereld waarin we leven aan een onderzoek kunnen onderwerpen.’ Dat schreef de jury van de Anna Bijns Prijs 1987 in haar rapport over het oeuvre van Ellen Warmond. In dat oeuvre ‘vindt de lezer een nooit verflauwende drift om van binnen uit, het zelf in de wereld te onderzoeken’.

Eenzaamheid
Het werk van Warmond, die in 1930 als Pietronella Cornelia van Yperen werd geboren en gisteren na een lang ziekbed is overleden, bestond in hoofdzaak uit gedichten. Zij debuteerde in 1953 met de bundel Proeftuin, die werd gevolgd door Naar men zegt (1955) en Weerszij van de wereld (1957). In zijn recensie van Weerszij van de wereld wees Paul Rodenko op de invloed van Hans Lodeizen en Gerrit Achterberg in de eerste twee bundels en die van Hans Andreus en Lucebert in de derde. Toch vond hij haar stem authentiek klinken, waarbij de titel

van de derde bundel de thematiek treffend samenvat: ‘De poëzie van Ellen Warmond is een poëzie van eenzaamheid, de meest radicale, lichamelijk beleefde eenzaamheid: de brievenbus is het enig overgebleven communicatiemiddel met de Ander; een indirecte, papieren communicatie, een communicatie via lettertekens.’

Twijfel
Haar vijfde bundel, Warmte, een woonplaats (1961), werd bekroond met de Jan Campert-prijs. In die bundel wordt het geluk, zo meldde de Nieuwe Rotterdamse Courant, ‘van het begin af aan al verstoord, de mogelijkheid ertoe bijna geheel verijdeld door de twijfel of het er wel werkelijk is, en door de angst het onmiddellijk weer te verliezen’. In datzelfde jaar 1961 verscheen ook de roman Paspoort voor Niemandsland, over een 27-jarige, zwaartillende kunstschilder die door het lot voortdurend op de proef wordt gesteld. Aan het slot rent hij wanhopig over straat, ‘als een haas, waarop van alle kanten geschoten wordt’.

Tranen en alsem
De eenzaamheid, het besef van machteloosheid en van de ontoereikendheid van iedere vorm van communicatie blijven voorname thema’s in het werk van Warmond. Titels als Testbeeld voor een koud klimaat (1966), Implosie (1976) en Gesloten spiegels zijn daarvoor typerend. Van kwaad tot erger (1968) is een bundel met oorspronkelijk voor de krant geschreven schetsen en jeugdherinneringen. Haar pen daarin ‘is gedoopt in tranen en alsem,’ schreef Clara Eggink. Door de herkenning roepen ze bij de lezer toch ‘een gevoel van opgewekt meesmuilen’ op. ‘Jaja, zo is dat nu eenmaal, terwijl er toch zoveel sombers en gruwelijks tussen de regels in staat.’ Tegenspeler tijd uit 1979 en Persoonsbewijs voor inwoner (1991) brachten selecties uit haar gedichten.

Kaalslag
Kaalslag (1999), verschenen na acht jaar stilte, was haar laatste bundel. De somberheid is daarin nog extra aangezet door het besef van de beperkingen van de ouderdom. Warmond die jarenlang medewerker was van het Letterkundig Museum, heeft in de loop der jaren ook meegewerkt aan een twaalftal Schrijversprentenboeken.

Tekst en copyright: Jef van Gool / Literatuurplein

Ellen Warmond - Bi(bli)ografie

www.schrijversinfo.nl/warmondellen.html - In cache - Ellen Warmond debuteerde met drie gedichten in het eerste nummer van 'Maatstaf' (april 1953). Ellen Warmond was redactrice van 'Gard Sivik'. ...

http://www.schrijversinfo.nl/warmondellen.html

Schrijversinfo.nl - Ellen Warmond - Profiel

Achternaam: Warmond

Voornaam: Ellen

Geboren: 23-09-1930

Te: Rotterdam

Pseudoniem(en): Ellen Warmond is het pseudoniem van Pieternella Cornelia van Yperen. Ze koos een pseudoniem omdat haar collega's op het handelskantoor het schrijven van gedichten 'maar een rare bezigheid' vonden.

Voor tweedehands boeken	Ook van Ellen Warmond
Raban Internet Antiquariaat	Klik hier !

Werk

Poëzie

Proeftuin (1953)
Naar men zegt (1955)
Weerszij van een wereld (1957)
Warmte, een woonplaats (1961)
Het struisvogelreservaat (1963)
De huid als raakvlak (1964)
Testbeeld voor koud klimaat (1966)
Geen bloemen, geen bezoek (1968)
Mens: een inventaris (verzamelbundel) (1969)
De groeten aan andersdenkenden (1970)
Leg je gezicht af. Zes ansichtkaarten met liefdesgedichten (met Remco Campert, Lizzy Sara May, Willem van Toorn, Hans vlek, Charles B. Timmer) (1971)
Saluutschot met knaldemper (1972)
Uitzicht op inzicht (1974)
Implosie (1976)
Gesloten spiegels (1979)
Tegenspeler tijd (keuze uit de gedichten) (1979)
Ordening (1981)
Vragen stellen aan de stilte (1984)
Vluchtstroken van de taal (1988)
Persoonsbewijs voor inwoner (1991)
Poëzie (bibliofiel, 50 ex.) (1993)
Kaalslag (1999)

Voor kinderen:

Beestenboel (1973)

Proza

Paspoort voor niemandsland (1961)
Eeuwig duurt het langst (verhalen) (1961)
Van kwaad tot erger (verhalen) (1968)

Vertalingen/bewerkingen

Shirley Jackson, Bramen met arsenicum (1963)
Ed Leander, Zie je me goed? (1973)
Werk van Ellen Warmond in 'Tärningskastet 12' (vertaald in het Zweeds door Lasse Söderberg) (1985)

Ellen Warmond was medesamensteller van

A. Roland Holst. Schrijversprentenboek 1 (1958)
S. Vestdijk. Schrijversprentenboek 2 (1958)
J. Greshoff. Schrijversprentenboek 3 (1959)
H. Marsman. Schrijversprentenboek 4 (1960)
Menno ter Braak. Schrijversprentenboek 5 (1961)
J. Slauerhoff. Schrijversprentenboek 6 (1961)
Pierre Kemp. Schrijversprentenboek 7 (met anderen) (1961)
Anna Blaman. Schrijversprentenboek 8 (met anderen) (1962)
Louis Couperus. Schrijversprentenboek 9 (met anderen) (1963)
Herman Heijermans. Schrijversprentenboek 11 (met anderen) (1964)
De beweging van vijftig. Schrijversprentenboek 10 (met anderen) (1965)
Herman Gorter. Schrijversprentenboek 12 (met anderen) (1966)
E. du Perron. Schrijvers prentenboek 13 (met anderen) (1969)

Bloemlezingen

Tijdschriften

Ellen Warmond debuteerde met drie gedichten in het eerste nummer van 'Maatstaf' (april 1953).
Ellen Warmond was redactrice van 'Gard Sivik'.
Ellen Warmond publiceerde in 'De Nieuwe Stem', 'De Vlaamse Gids', 'Mandril', 'Het Parool', 'Vrij Nederland', 'Haagsche Courant'.

Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)

Een bijdrage van Truusje van de Kamp over Ellen Warmond: 'Scheppen in de luwte van de taal' in 'Schrijfsters in de jaren vijftig', samengesteld door Margriet Prinssen en Lucie Th. Vermij (1991)
Een bijdrage over Ellen Warmond in 'Kritisch Lexicon van de Nederlandstalige Literatuur na 1945' door Jan van der Vegt (februari 1984/februari 2002)
Trudy van Wijk, 'De huid vanzelfsprekend bewonen. Literair existentialisme en mystiek bij Ellen Warmond' (proefschrift) (2003)
Uitgeverij Novelle gaf in 1993 een setje bierviltjes met gedichten uit. Op één viltje stond het gedicht 'Wat anders?' van Ellen Warmond.
In Tilburg ligt voor de ingang van Studio Schouwburg een steen met het gedicht 'Poëzie' van Ellen Warmond.

Literaire prijzen

Vara-prijsvraag 1952
Reina Prinsen Geerligs-prijs 1953 voor 'Proeftuin'.
Jan Campert-prijs 1961 voor 'Warmte, een woonplaats'.
Artishock-prijs 1973 voor haar gehele oeuvre.
Anna Bijns-prijs 1987 voor 'de vrouwelijke stem in de letteren'.

Ellen Warmond was lid van de jury voor:

Poëzieprijs van de gemeente Amsterdam 1963
P.C. Hooft-prijs 1967
Reina Prinsen Geerligs-prijs 1968

Opmerkingen

Ellen Warmond was de jongste in een gezin met vier kinderen. Haar vader was vertegenwoordiger in de meubelindustrie.
Als kind maakte Ellen Warmond het bombardement op Rotterdam mee. Glasscherven en vlammen komen in haar werk terug en duiden meestal paniek aan.
Ellen Warmond volgde na de HBS (Hofstedestraat) vanaf 1946 een balletopleiding. Waarschijnlijk komt hier de grote rol die spiegels in haar werk spelen vandaan.
Ze danste enkele jaren bij het Rotterdams Ballet Ensemble. Omdat ze hier niet voor betaald werd, werkte ze daarnaast als secretaresse op een handelskantoor. In 1953 stopte ze met ballet.
Ze werkte van 1955 tot 1983 bij het Nederlands Letterkundig Museum in Den Haag. Ze was daar assistente van de hoofdconservator.
Ellen Warmond woont sinds 1968 in Den Haag.
Voor het Letterkundig Museum werkte ze mee aan diverse Schrijversprentenboeken.
De gedichten van Ellen Warmond hebben veelal een pessimistische ondertoon. Een terugkerend thema is de confrontatie van de mens met de tijd, waardoor de mens eenzaamheid en angst ervaart.
Ellen Warmond maakt vaak gebruik van personificatie.
Ellen Warmond maakte in 1978 en 1980 reizen naar Nepal en Sikkim in de Himalaya.

Anderen over Ellen Warmond

Nog steeds schrijft zij gedichten die modern-conventioneel van vorm zijn, vol gladde woordspelingen. Ik twijfel niet aan de echtheid van de menselijke emotie die er achter ligt, maar ik mis er vrijwel steeds de poëtische spanning in die ze pretenderen. Ik vrees dat Ellen Warmond haar lezers vooral zal vinden onder mensen die van de poëzie vooral niet meer verwachten dan een oppervlakkige, handzame ontroering. Maar ten slotte wordt ook daarmee in een behoefte voorzien. (A.N., NRC, 21-11-1964)
Het thema van de intimiteit beheerst de gedichten die Ellen Warmond heeft gebundeld in Gesloten spiegels. Vaak is intimiteit bij haar de winst die toch nog uit verlies voortvloeit. (Karel Soudijn, NRC, 27-07-1979)
Die beeldspraak is een exponent van haar levensgevoel en daarin schuilt het eigene van haar poëzie. Onder de dichters van '50 behoort zij tot de enkelen die het zuiverst het existentialisme en belangrijke existentiefilosofische begrippen als tijd en niets, in poëzie hebben omgezet. Dat is de constante factor in haar werk. (Jan van der Vegt, NRC, 30-05-1980)
De ontwikkeling in de poëzie van Ellen Warmond is wel eens treffend gekenschetst als een van kwetsbaarheid naar weerbaarheid. (Maarten Doorman, VN, 15-10-1988)
Wat overblijft is Ellen Warmonds sceptisch mensbeeld. De mens is onder zijn kleren, zijn masker waarin hijzelf en anderen trachten te geloven, slechts een doodsbang, ellendig en weerloos dier: 'een haas waarop van alle kanten geschoten wordt.' (Truusje van de Kamp, Schrijfsters in de jaren vijftig, blz. 207)

Mijn favoriete citaat

Verdriet kan een bloedige wond zijn
in spiegels; de huid die de wereld
ziet, is een beetje vervuild

daarom: het is allemaal
om te lachen, zullen we zeggen
als we zijn uitgehuild.(Ellen Warmond, Leven, soms (fragment),
Het struisvogelreservaat, blz. 16)

Bronnen o.a.

Wie is die... Auteurs van Singel 262 (1966)
Lexicon van de moderne Nederlandse literatuur (1978)
Ik hou van jou. Drieënnegentig auteurs van Querido (1982)
Kritisch Lexicon van de Nederlandstalige Literatuur na 1945 (februari 1984/februari 2002)
Spectrum Nederlandstalige auteurs (1985)
Nederlandse literaire prijzen 1880-1985 (1986)
Winkler Prins lexicon van de Nederlandse literatuur (1986)
Vrouwenlexicon (1989)
Schrijfsters in de jaren vijftig (1991)
Prisma van de pseudoniemen (1992)
Oosthoek lexicon Nederlandse & Vlaamse literatuur (1996)
Website Koninklijke Bibliotheek (mei 2009)

http://www.nrcboeken.nl/necrologie/vertolker-van-uitzichtloze-moed

Vertolker van uitzichtloze moed - Ellen Warmond (1930-2011), dichter

Donderdag 30 juni 2011 door Ron Rijghard

Voor dichter Ellen Warmond was poëzie een middel om vorm te geven aan de desillusies en de tragiek van het leven. Gedichten schrijven was volgens Ellen Warmond „een handwerk en een ambacht”. Poëzie moest worden gemaakt „zoals een timmerman een tafel maakt”, dichtte ze. De dichteres overleed gisteren op tachtigjarige leeftijd.

Ellen Warmond schreef geen gedichten voor gelukkige mensen. Uit haar werk spreekt een intens somber levensgevoel. „Een dom dier is een mens/ die zich vergist in een medemens/ dat liefde noemt en daarmee/ gelukkig is”. Zo begint haar gedicht ‘I.p.v. scheurkalender’. Het is geen besef waar ze zich op laat voorstaan, want een mens die dat inziet, heet in hetzelfde gedicht „een triest dier”.

Leegte, verlatenheid en vervreemding bepalen de toon van haar vele dichtbundels, die ze schreef in een sobere stijl. Aanvankelijk met een liefde voor uitgewerkte metaforen, maar allengs kaler en verstilder. Warmond debuteerde in de jaren vijftig, ontwikkelde zich verder in de jaren zestig en bleef daarna een gevestigde naam. Ze had een eigen stem en was geen exponent van de toen heersende stromingen in de literatuur: wel vrij, maar niet experimenteel als de Vijftigers, wel alledaags realistisch maar terloopser dan de Zestigers en haar ironie was, anders dan bij de uitbundige Zeventigers, een uiting van haar sceptische kijk op het leven, dat „inoperabel tekort”.

„De eigentijdse naam van eigentijdse/ voorwerpen maakt poëzie nog niet moderner”, stelde ze, en voegde daaraan toe: „en het woord kut maakt een gedicht/ zo ouderwets als een wc-deur”. Liever zou ze een veelgebruikt woord als zilver hanteren op een manier die je het „zilver in je vullingen doet proeven”.

Warmond werd geboren als Pieternelle Cornela van Yperen en volgde na de oorlog een balletopleiding. Ze stopte in 1953 als danseres van het Rotterdams Ballet Ensemble, maar de balletzaal is zichtbaar in haar werk door het terugkerend spiegelmotief en een soms zwierig klankgebruik. Vanaf 1955 werkte Warmond bijna dertig jaar bij het Letterkundig Museum in Den Haag. Daar schreef ze mee aan schrijversprentenboeken.

De diverse prijzen die ze kreeg, reflecteren de kritische waardering voor haar werk. In 1987 werd haar hele oeuvre bekroond met de Anna Bijns Prijs. Haar debuut, de bundel Proeftuin (1953) werd meteen al onderscheiden, met de Reina Prinsen Geerligsprijs. Voor de bundel Warmte, een woonplaats (1961) ontving ze de Jan Campertprijs. In deze bundel klinkt ze anders, optimistischer. De liefde speelt een grote rol, zoals in ‘Je bent’, dat begint met: „Je bent gewoon je bent/ gewoon een mens dat is/ een warm en onontwarbaar wezen”. Het gedicht sluit af met: „ik heb je liefgehad/ dit is de nacht// ik heb je lief/ ik heb je niet bedacht.”

Toch was haar oeuvre overwegend consistent van aard, stelde collega Herman de Coninck in 1991 vast, acht jaar voor haar laatste bundel verscheen. Hij noemde haar werk een „samenraapsel van uitzichtloze moed” en citeerde instemmend haar gedicht ‘Vertalingen’: „Hoe ik me voel vandaag/ wordt onbedoeld en ongevraagd/ in beeld gebracht// om acht uur ’s morgens/ op een windstil plein:// een oude man die langzaam/ een lege invalidewagen voortduwt.”

http://www.twenteuitdekunst.nl/boeken/jaap-scholten-op-longlist-libris-geschiedenis-ellen-warmond-80-overleden-weer-francine-oomen - 29 JUNI

Ellen Warmond is dinsdag na een lang ziekbed overleden. De dichteres is 80 jaar geworden. Dat maakte kinderboekenschrijver en vriend Dolf Verroen woensdag bekend.
De dichteres is vooral bekend van de bundels Warmte, een woonplaats (1961) en Uitzicht op inzicht (1974). Voor het eerste boek ontving ze de Jan Campertprijs.
Ellen Warmond debuteerde in 1953 met de bundel Proeftuin, bekroond met de Reina Prinsen Geerligsprijs. De toon van de gedichten week sterk af van die van de toen modieuze Vijftigers, zegt Verroen. Tot deze dichtstroming, verwant aan de Cobra-beweging, worden onder anderen Hugo Claus, Lucebert en Gerrit Kouwenaar gerekend.
Maar Warmond deed meer dan dichten. Zij schreef ook de roman Paspoort voor niemandsland (1961) en enkele verhalenbundels. Ook werkte zij mee aan schrijversprentenboeken over onder anderen Simon Vestdijk. Dat zijn een soort catalogi bij tentoonstellingen van het Letterkundig Museum in Den Haag, aldus een zegsvrouw. De dichteres werkte in de periode 1955-1982 bij de expositieruimte.
Het gehele oeuvre van de dichteres is in 1987 bekroond met de Anna Bijns Prijs.
Ellen Warmond is het pseudoniem van Pietronella Cornelia van Yperen.

http://www.cobra.be/cm/cobra/boek/110629-sa-ellen_warmond_overleden

Cobra.be > boek > Ellen Warmond (1930- 2011) wo 29/06/2011 - 13:53 De Nederlandse dichteres Ellen Warmond is dinsdag 28 juni op 80-jarige leeftijd na een lange ziekte overleden.

poëzie poezie ellen warmond nederland poezie warmte een woonplaats coda

De Nederlandse dichteres Ellen Warmond is dinsdag op 80-jarige leeftijd na een lange ziekte overleden. Ze kreeg een balletopleiding en werkte voor het Nederlands Letterkundig Museum. Voor haar poëziedebuut “Proeftuin” kreeg ze, samen met Remco Campert de Reina Prinsen Geerligsprijs.

Het vroege werk van Warmond, dat niet meer dan verwant was met dat van de oudere Vijftigers, baadde in een existentialistische sfeer. “Uitzichtloosheid, vervreemding, leegte en stilte, wanhoop en een volslagen gebrek aan contact met anderen spreken uit vrijwel ieder gedicht” schreef criticus Hugo Brems over deze eerste verzen.
Nadien werden haar gedichten soberder. Reizen naar het Oosten hebben haar werk beïnvloed, maar de grondtoon bleef ongewijzigd. De toegankelijkheid van haar werk zorgde voor een trouw publiek.

Voor haar bundel "Warmte, een woonplaats" (1961) ontving Ellen Warmond de Jan Campert-prijs. In 1987 werd haar werk met de Anna Bijns Prijs bekroond.
“verdriet kan een bloedige wond zijn
in spiegels; de huid die de wereld
ziet, is een beetje vervuild
daarom: het is allemaal
om te lachen, zullen we zeggen
als we zijn uitgehuild.”
Fragment uit “Leven, soms” uit de bundel “Het struisvogelreservaat” (1963) - Ellen Warmond

http://www.poeziecentrum.be/nieuws/nederlandse-dichteres-ellen-warmond-80-overleden

Nederlandse dichteres Ellen Warmond (80) overleden

Ellen Warmond poëzie Poëziecentrum

Ellen Warmond (pseudoniem van Pietronella Cornelia van Yperen) overleed woensdag aan een slepende ziekte. Ze werd in Rotterdam geboren in 1930 als jongste in een gezin met vier kinderen. Na de HBS (Hofstedestraat) volgde ze vanaf 1946 een balletopleiding waarna ze enkele jaren danste bij het Rotterdams Ballet Ensemble. Daarnaast werkte ze als secretaresse op een handelskantoor. Twee jaar nadat ze stopte met ballet, vanaf 1955, werkte ze in het Letterkundig Museum in Den Haag. Ze zou er 23 jaar werken.
Warmond debuteerde in 1953 met de dichtbundel Proeftuin. Ze won er de Reina Prinsen Geerligsprijs mee (samen met Remco Campert). In datzelfde jaar verschenen ook drie gedichten van haar in het eerste nummer van het tijdschrift Maatstaf (april 1953). Voor haar vijfde dichtbundel, Warmte, een woonplaats (1961), ontving ze de Jan Campertprijs.
In 1987 ontving ze de Anna Bijns Prijs voor haar volledige oeuvre
De gedichten van Ellen Warmond hebben veelal een pessimistische ondertoon. Een terugkerend thema is de confrontatie van de mens met de tijd, waardoor de mens eenzaamheid en een existentiële angst ervaart. Haar werk valt niet echt onder te brengen bij een bepaalde stroming. Paul Rodenko nam haar wel op in zijn “vijftigers-bloemlezing” Nieuwe Griffels, schone leien (1954), maar maakte in andere essays duidelijk dat hij haar weliswaar als “modern” beschouwde door het uitgedrukte levensgevoel, maar niet als “experimenteel”. De receptie van haar werk bleef gemengd. Critici als Kees Fens en Aad Nuis hadden het moeilijk met haar, in hun ogen, vlakke toon en met de “herhaling” in haar werk. Hans Warren meende dan weer dat Warmond het slachtoffer was van het feit dat haar oeuvre zich niet echt ontwikkelde.

Schemer
Alle contouren worden uitgestuft
het grijze deksel van de lucht
komt kilometers lager
te hangen en het laatste licht
maakt schichtig rechtsomkeer
alle ramen staan leeg de huizen
maken slagzij in de straten
minuten groeien cirkelvormig
zonder einde
zonder begin
de dag heeft de ogen gesloten
de tijd houdt de adem in
uit Proeftuin
http://www.tzum.info/2011/06/artistiek-bureau-ansicht/

Artistiek Bureau: Ansicht - donderdag 30 juni 2011 door Nick ter Wal

Ellen Warmond is dood, maar ik was vergeten dat ze nog leefde. Van minder bekende schrijvers en uitgerangeerde dichters moet je haast een administratie bijhouden, wil je niet verrast worden door hun doodstijding. Zoals eergisteren met Ellen Warmond. Max Dendermonde: dood, Max Nord: overleden. Ferdinand Langen: alive and kicking, Ad den Besten: still going strong.
Geen verhalenbundels, geen dichtbundels van Ellen Warmond in de kast. Wel een aantal onmisbare Schrijversprentenboeken, waaraan Warmond vaak haar medewerking verleende, als assistent van Gerrit Borgers, de oprichter van het Haags Letterkundig Museum. Tevens een paar nummers van Gard Sivik, van welk tijdschrift ze redacteur was. Ellen Warmond werkte ook aan de achterkant van de literatuur. Aan haarzelf zal geen Schrijversprentenboek gewijd worden.
A. Marja moet haar in Haagse kringen weleens tegengekomen zijn. Beide schrijvers publiceerden in Maatstaf, beide kenden de uitgever Bert Bakker goed. Op zeker moment moet A. Marja zelfs een gesigneerd bundeltje of handgeschreven brief van haar hebben ontvangen, want haar handtekening kon hij feilloos imiteren. Evenals de handtekeningen van andere literatoren. Een echtpaar in Coevorden ontving in 1959 een ansichtkaart van Ellen Warmond, tevens gesigneerd door Hella Haasse, Teddy Scholten en Françoise Sagan – natuurlijk. De echte afzender van de ansicht verried zich door in een kadertje te schrijven: ‘allemaal echt handschrift (geen namaak)’. Ellen Warmond zal het wel nooit geweten hebben.

Wanneer overlijdt Ellen Warmond?

www.sterfdatum.nl/?pi=895095&name=ellen-warmond - In cache

Wanneer overlijdt Ellen Warmond? ... Ellen Warmond zal overlijden op vrijdag 30 augustus 2013 op de leeftijd van ... De Dood: een adembenemende gebeurtenis. ...

http://www.sterfdatum.nl/?pi=895095&name=ellen-warmond

Ellen Warmond zal overlijden op vrijdag 30 augustus 2013 op de leeftijd van 82 jaar

Nog 757 dagen, 4 uren, 51 minuten, en 36 seconden tot overlijden

	Ik wil sterven als mijn vader, vreedzaam in zijn slaap en niet gillend van angst zoals zijn passagiers.
Ellen Warmond
op de leeftijd van 82 jaar
xx-xx-xxxx	vrijdag 30 augustus 2013
Ellen hield van bloemen

Berekening: 895095

http://www.kb.nl/dossiers/warmond/

Ellen Warmond (1930-2011)

Dit dossier is bijgewerkt tot 28 juni 2011
Op 28 juni 2011 is de dichteres Ellen Warmond op tachtigjarige leeftijd overleden. Ze was al enige tijd ziek. Ellen Warmond is een pseudoniem. Haar echte naam is Pietronella Cornelia van Yperen. Ellen Warmond debuteerde in 1953 met de bundel Proeftuin, waarvoor zij meteen de Reina Prinsen Geerligsprijs kreeg. Haar poëzie week door de eigen toon en vorm af van de poëzie van de Vijftigers, maar stond daar toch ook niet helemaal los van. Maar meer dan met Lucebert en Kouwenaar wordt haar werk in verband gebracht met dat van Gerrit Achterberg, Hanny Michaelis en Hans Lodeizen.

Rotterdam

Pietronella van Yperen werd op 23 september 1930 geboren in Rotterdam. Als jong meisje maakte zij in 1940 het grote bombardement op Rotterdam mee. Na de H.B.S. volgde zij een balletopleiding en ze danste ook enige tijd bij het Rotterdams Ballet Ensemble. Ze voorzag toen in haar levensonderhoud als secretaresse bij een handelskantoor. Vanwege de honende opmerkingen van haar kantoorcollega’s over haar dichtwerk koos ze voor een pseudoniem: Ellen Warmond.

Proeftuin

In 1953 debuteerde Ellen Warmond met gedichten in het literaire tijdschrift Maatstaf. In hetzelfde jaar verscheen haar debuutbundel Proeftuin. Voor dit debuut kreeg zij de Reina Prinsen Geerligsprijs. De poëzie van Warmond trok de aandacht door haar oorspronkelijke taalgebruik, zoals in het gedicht ‘Changement de Décor’, dat begint met: ‘Zodra de dag als een dreigbrief/in mijn kamer wordt geschoven/worden de rode zegels van de droom/door snelle messen zonlicht losgebroken’.

Anders dan Vijftig

De gedichten van Warmond waren soberder van vorm dan die van Vijftigers als Lucebert en Kouwenaar die op dat moment de poëzie in Nederland beheersten. Ze wordt daarom meer vergeleken met dichters als Hans Lodeizen en Gerrit Achterberg dan met de allerexperimenteelste Vijftigers. Maar ook bij Warmond is een zoeken zichtbaar naar nieuwe uitdrukkingsvormen. Bij Warmond is echter ook altijd heel veel distantie en ironie in het spel. Haar ‘verstandelijkheid’ werd haar soms verweten, maar volgens de dichter-criticus Herman de Coninck was dat juist haar kracht, volgens hem gebruikte ze haar verstand ‘om er niets van te begrijpen; ze noemt zichzelf niet voor niets Warmond’.

Existentialisme of melancholie

De poëzie van Ellen Warmond is veel gelezen in het licht van het existentialisme, dat hoogtij vierde in de jaren vijftig. Het zou daarbij gaan om vervreemding, leegte, onvermogen om in taal te communiceren en eenzaamheid. Al die aspecten zijn aan te wijzen, maar er zijn ook hele andere interpretaties mogelijk. Onderzoekster Maaike Meijer wees erop dat in de poëzie van Warmond en van Vasalis, Michaelis en andere dichteressen ook een veel specifiekere thematiek is terug te vinden: de ‘grote melancholie’ van vrouwen die in de wederopbouwjaren werden teruggedrongen in de vooroorlogse gezinsverhoudingen.

Proza

Ellen Warmond bleef tot 1999 actief als schrijfster. Toen verscheen haar laatste bundel Kaalslag. Hoewel Warmond vooral bekend is als dichteres publiceerde ze ook proza, zoals de roman Paspoort voor niemandsland (1961) en opvallende verhalenbundels als Eeuwig duurt het langst (1961), waarin bij het titelverhaal wordt vermeld: ‘Iedere gelijkenis met bestaande personen en toestanden is angstaanjagend.’

Letterkundig Museum

Naast haar eigen werk zette Ellen Warmond zich ook jarenlang actief in voor het werk van anderen. Ze was 1955 van tot 1983 werkzaam bij het Letterkundig Museum in Den Haag, eerst als secretaresse van directeur Gerrit Borgers, later als algemeen medewerker. Voor het Letterkundig Museum verzorgde ze verschillende publicaties over auteurs als Gerrit Achterberg, Pierre Kemp, J. Slauerhoff, Anna Blaman en Simon Vestdijk.
In 1987 kreeg Ellen Warmond de Anna Bijnsprijs voor haar gehele oeuvre.
De KB bezit vrijwel alle werken van Ellen Warmond.

Literatuur

Titels door Ellen Warmond

Links

http://www.dbnl.org/auteurs/auteur.php?id=warm002

Ellen Warmond

geboren: 23 september 1930 te Rotterdam

Biografie(ën) over Ellen Warmond

G.J. van Bork en P.J. Verkruijsse, De Nederlandse en Vlaamse auteurs (1985)

Werken van Ellen Warmond

Proeftuin (1953)

Naar men zegt (1955)

Weerszij van de wereld (1957)

A. Roland Holst (1958)

S. Vestdijk (1958)

J. Greshoff (1959)

H. Marsman (1960)

Eeuwig duurt het langst (1961)

J. Slauerhoff (1961)

Menno ter Braak (1961)

Paspoort voor niemandsland (1961)

Pierre Kemp (1961)

Warmte, een woonplaats (1961)

Het struisvogelreservaat (1963)

De huid als raakvlak (1964)

Herman Heijermans (1964)

Anna Blaman (1966)

Herman Gorter (1966)

Testbeeld voor een koud klimaat (1966)

Geen bloemen/geen bezoek (1968)

Van kwaad tot erger (1968)

De groeten aan andersdenkenden (1970)

De beweging van vijftig (1972)

Saluutschot met knaldemper (1972)

Beestenboel (1973)

Uitzicht op inzicht (1974)

Implosie (1976)

Gesloten spiegels (1979)

Tegenspeler tijd (1979)

E. du Perron (1980)

Louis Couperus (1980)

Ordening (1981)

Vragen stellen aan de stilte (1984)

Vluchtstroken van de taal (1988)

Persoonsbewijs voor inwoner (1991)

Kaalslag (1999)

Secundaire literatuur over Ellen Warmond in de dbnl

anoniem Mededelingen van de Documentatiedienst, ‘Warmond 1930-’ In: Mededelingen van de Documentatiedienst (1954-1992)

anoniem Mededelingen van de Documentatiedienst, ‘van Yperen 1930-’ In: Mededelingen van de Documentatiedienst (1954-1992)

Paul Rodenko, ‘Kilian heeft de ogen geopend’ In: Tussen de regels (1956)

Jan van der Vegt, ‘Skepsis in het kwadraat.’ In: Ons Erfdeel. Jaargang 14 (1970-1971)

Jan van der Vegt, ‘Ellen Warmond 1930’ In: 't Is vol van schatten hier... (1986)

Maaike Meijer, ‘Hoofdstuk 8 Lezen als lesbo’ In: De lust tot lezen (1988)

Maaike Meijer, De lust tot lezen (1988)

Maaike Meijer, 'De grote melancholie. Dichteressen in de jaren vijftig' (1988)

Herman de Coninck, ‘Van Dover naar Calais en vice versa Drie beschouwingen over poëzie en inhoud Herman de Coninck’ In: Ons Erfdeel. Jaargang 35 (1992)

Terug naar overzicht

http://www.gedichten.nl/nederindex/?zoek=1&exact=1&snaam=Ellen+Warmond

snelsonnet	gedichten	netgedichten	poezie

hartenkreten	dichtbundel uitgeven		nederlands.nl

gedichten.nl: resultaten

Er zijn in totaal 11 inzendingen gevonden

Resultaten zijn gesorteerd op datum.

Datum

Afkomstig van

Soort inzending

Inhoud

30-06-2011	Ellen Warmond	gedicht	Changement de décor	530	6.90	10	0
07-11-2010	Ellen Warmond	gedicht	Jong als kinderstemmen	2861	7.13	15	0
07-05-2007	Ellen Warmond	gedicht	Avond	10749	6.94	35	1
10-03-2007	Ellen Warmond	gedicht	Niet thuis	25257	6.79	146	1
26-09-2005	Ellen Warmond	gedicht	Achter glas	56629	6.17	300	2
11-06-2004	Ellen Warmond	gedicht	Nadagen	38719	6.53	40	0
30-08-2003	Ellen Warmond	gedicht	S.O.S.	13404	7.10	67	0
28-05-2003	Ellen Warmond	gedicht	Advies	16064	6.54	54	0
17-01-2003	Ellen Warmond	gedicht	Wijsgeer	18019	6.78	108	0
28-11-2002	Ellen Warmond	gedicht	Changement de décor	9855	7.82	57	0
24-10-2002	Ellen Warmond	gedicht	JE BENT	75745	7.23	716	9

A = Aantal keer bekeken B = Gemiddelde beoordeling S = Aantal uitgebrachte stemmen R = Aantal geplaatste reacties

http://dbnl.org/auteurs/auteur.php?id=warm002

Ellen Warmond

geboren: 23 september 1930 te Rotterdam

Biografie(ën) over Ellen Warmond

G.J. van Bork en P.J. Verkruijsse, De Nederlandse en Vlaamse auteurs (1985)

Werken van Ellen Warmond

Proeftuin (1953)

Naar men zegt (1955)

Weerszij van de wereld (1957)

A. Roland Holst (1958)

S. Vestdijk (1958)

J. Greshoff (1959)

H. Marsman (1960)

Eeuwig duurt het langst (1961)

J. Slauerhoff (1961)

Menno ter Braak (1961)

Paspoort voor niemandsland (1961)

Pierre Kemp (1961)

Warmte, een woonplaats (1961)

Het struisvogelreservaat (1963)

De huid als raakvlak (1964)

Herman Heijermans (1964)

Anna Blaman (1966)

Herman Gorter (1966)

Testbeeld voor een koud klimaat (1966)

Geen bloemen/geen bezoek (1968)

Van kwaad tot erger (1968)

De groeten aan andersdenkenden (1970)

De beweging van vijftig (1972)

Saluutschot met knaldemper (1972)

Beestenboel (1973)

Uitzicht op inzicht (1974)

Implosie (1976)

Gesloten spiegels (1979)

Tegenspeler tijd (1979)

E. du Perron (1980)

Louis Couperus (1980)

Ordening (1981)

Vragen stellen aan de stilte (1984)

Vluchtstroken van de taal (1988)

Persoonsbewijs voor inwoner (1991)

Kaalslag (1999)

Secundaire literatuur over Ellen Warmond in de dbnl

anoniem Mededelingen van de Documentatiedienst, ‘Warmond 1930-’ In: Mededelingen van de Documentatiedienst (1954-1992)

anoniem Mededelingen van de Documentatiedienst, ‘van Yperen 1930-’ In: Mededelingen van de Documentatiedienst (1954-1992)

Paul Rodenko, ‘Kilian heeft de ogen geopend’ In: Tussen de regels (1956)

Jan van der Vegt, ‘Skepsis in het kwadraat.’ In: Ons Erfdeel. Jaargang 14 (1970-1971)

Jan van der Vegt, ‘Ellen Warmond 1930’ In: 't Is vol van schatten hier... (1986)

Maaike Meijer, ‘Hoofdstuk 8 Lezen als lesbo’ In: De lust tot lezen (1988)

Maaike Meijer, De lust tot lezen (1988)

Maaike Meijer, 'De grote melancholie. Dichteressen in de jaren vijftig' (1988)

Herman de Coninck, ‘Van Dover naar Calais en vice versa Drie beschouwingen over poëzie en inhoud Herman de Coninck’ In: Ons Erfdeel. Jaargang 35 (1992)

Terug naar overzicht

http://www.schrijversinfo.nl/warmondellen.html

Schrijversinfo.nl - Ellen Warmond – Profiel - Achternaam: Warmond - Voornaam: Ellen - Geboren: 23-09-1930 - Te: Rotterdam - Pseudoniem(en): Ellen Warmond is het pseudoniem van Pieternella Cornelia van Yperen. Ze koos een pseudoniem omdat haar collega's op het handelskantoor het schrijven van gedichten 'maar een rare bezigheid' vonden.

Werk

Poëzie

Proeftuin (1953)
Naar men zegt (1955)
Weerszij van een wereld (1957)
Warmte, een woonplaats (1961)
Het struisvogelreservaat (1963)
De huid als raakvlak (1964)
Testbeeld voor koud klimaat (1966)
Geen bloemen, geen bezoek (1968)
Mens: een inventaris (verzamelbundel) (1969)
De groeten aan andersdenkenden (1970)
Leg je gezicht af. Zes ansichtkaarten met liefdesgedichten (met Remco Campert, Lizzy Sara May, Willem van Toorn, Hans vlek, Charles B. Timmer) (1971)
Saluutschot met knaldemper (1972)
Uitzicht op inzicht (1974)
Implosie (1976)
Gesloten spiegels (1979)
Tegenspeler tijd (keuze uit de gedichten) (1979)
Ordening (1981)
Vragen stellen aan de stilte (1984)
Vluchtstroken van de taal (1988)
Persoonsbewijs voor inwoner (1991)
Poëzie (bibliofiel, 50 ex.) (1993)
Kaalslag (1999)

Voor kinderen:

Beestenboel (1973)

Proza

Paspoort voor niemandsland (1961)
Eeuwig duurt het langst (verhalen) (1961)
Van kwaad tot erger (verhalen) (1968)

Vertalingen/bewerkingen

Shirley Jackson, Bramen met arsenicum (1963)
Ed Leander, Zie je me goed? (1973)
Werk van Ellen Warmond in 'Tärningskastet 12' (vertaald in het Zweeds door Lasse Söderberg) (1985)

Ellen Warmond was medesamensteller van

A. Roland Holst. Schrijversprentenboek 1 (1958)
S. Vestdijk. Schrijversprentenboek 2 (1958)
J. Greshoff. Schrijversprentenboek 3 (1959)
H. Marsman. Schrijversprentenboek 4 (1960)
Menno ter Braak. Schrijversprentenboek 5 (1961)
J. Slauerhoff. Schrijversprentenboek 6 (1961)
Pierre Kemp. Schrijversprentenboek 7 (met anderen) (1961)
Anna Blaman. Schrijversprentenboek 8 (met anderen) (1962)
Louis Couperus. Schrijversprentenboek 9 (met anderen) (1963)
Herman Heijermans. Schrijversprentenboek 11 (met anderen) (1964)
De beweging van vijftig. Schrijversprentenboek 10 (met anderen) (1965)
Herman Gorter. Schrijversprentenboek 12 (met anderen) (1966)
E. du Perron. Schrijvers prentenboek 13 (met anderen) (1969)

Bloemlezingen

Tijdschriften

Ellen Warmond debuteerde met drie gedichten in het eerste nummer van 'Maatstaf' (april 1953).
Ellen Warmond was redactrice van 'Gard Sivik'.
Ellen Warmond publiceerde in 'De Nieuwe Stem', 'De Vlaamse Gids', 'Mandril', 'Het Parool', 'Vrij Nederland', 'Haagsche Courant'.

Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)

Een bijdrage van Truusje van de Kamp over Ellen Warmond: 'Scheppen in de luwte van de taal' in 'Schrijfsters in de jaren vijftig', samengesteld door Margriet Prinssen en Lucie Th. Vermij (1991)
Een bijdrage over Ellen Warmond in 'Kritisch Lexicon van de Nederlandstalige Literatuur na 1945' door Jan van der Vegt (februari 1984/februari 2002)
Trudy van Wijk, 'De huid vanzelfsprekend bewonen. Literair existentialisme en mystiek bij Ellen Warmond' (proefschrift) (2003)
Uitgeverij Novelle gaf in 1993 een setje bierviltjes met gedichten uit. Op één viltje stond het gedicht 'Wat anders?' van Ellen Warmond.
In Tilburg ligt voor de ingang van Studio Schouwburg een steen met het gedicht 'Poëzie' van Ellen Warmond.

Literaire prijzen

Vara-prijsvraag 1952
Reina Prinsen Geerligs-prijs 1953 voor 'Proeftuin'.
Jan Campert-prijs 1961 voor 'Warmte, een woonplaats'.
Artishock-prijs 1973 voor haar gehele oeuvre.
Anna Bijns-prijs 1987 voor 'de vrouwelijke stem in de letteren'.

Ellen Warmond was lid van de jury voor:

Poëzieprijs van de gemeente Amsterdam 1963
P.C. Hooft-prijs 1967

Opmerkingen

Ellen Warmond was de jongste in een gezin met vier kinderen. Haar vader was vertegenwoordiger in de meubelindustrie.
Als kind maakte Ellen Warmond het bombardement op Rotterdam mee. Glasscherven en vlammen komen in haar werk terug en duiden meestal paniek aan.
Ellen Warmond volgde na de HBS (Hofstedestraat) vanaf 1946 een balletopleiding. Waarschijnlijk komt hier de grote rol die spiegels in haar werk spelen vandaan.
Ze danste enkele jaren bij het Rotterdams Ballet Ensemble. Omdat ze hier niet voor betaald werd, werkte ze daarnaast als secretaresse op een handelskantoor. In 1953 stopte ze met ballet.
Ze werkte van 1955 tot 1983 bij het Nederlands Letterkundig Museum in Den Haag. Ze was daar assistente van de hoofdconservator.
Ellen Warmond woont sinds 1968 in Den Haag.
Voor het Letterkundig Museum werkte ze mee aan diverse Schrijversprentenboeken.
De gedichten van Ellen Warmond hebben veelal een pessimistische ondertoon. Een terugkerend thema is de confrontatie van de mens met de tijd, waardoor de mens eenzaamheid en angst ervaart.
Ellen Warmond maakt vaak gebruik van personificatie.
Ellen Warmond maakte in 1978 en 1980 reizen naar Nepal en Sikkim in de Himalaya.

Anderen over Ellen Warmond

Nog steeds schrijft zij gedichten die modern-conventioneel van vorm zijn, vol gladde woordspelingen. Ik twijfel niet aan de echtheid van de menselijke emotie die er achter ligt, maar ik mis er vrijwel steeds de poëtische spanning in die ze pretenderen. Ik vrees dat Ellen Warmond haar lezers vooral zal vinden onder mensen die van de poëzie vooral niet meer verwachten dan een oppervlakkige, handzame ontroering. Maar ten slotte wordt ook daarmee in een behoefte voorzien. (A.N., NRC, 21-11-1964)
Het thema van de intimiteit beheerst de gedichten die Ellen Warmond heeft gebundeld in Gesloten spiegels. Vaak is intimiteit bij haar de winst die toch nog uit verlies voortvloeit. (Karel Soudijn, NRC, 27-07-1979)
Die beeldspraak is een exponent van haar levensgevoel en daarin schuilt het eigene van haar poëzie. Onder de dichters van '50 behoort zij tot de enkelen die het zuiverst het existentialisme en belangrijke existentiefilosofische begrippen als tijd en niets, in poëzie hebben omgezet. Dat is de constante factor in haar werk. (Jan van der Vegt, NRC, 30-05-1980)
De ontwikkeling in de poëzie van Ellen Warmond is wel eens treffend gekenschetst als een van kwetsbaarheid naar weerbaarheid. (Maarten Doorman, VN, 15-10-1988)
Wat overblijft is Ellen Warmonds sceptisch mensbeeld. De mens is onder zijn kleren, zijn masker waarin hijzelf en anderen trachten te geloven, slechts een doodsbang, ellendig en weerloos dier: 'een haas waarop van alle kanten geschoten wordt.' (Truusje van de Kamp, Schrijfsters in de jaren vijftig, blz. 207)

Mijn favoriete citaat

Verdriet kan een bloedige wond zijn
in spiegels; de huid die de wereld
ziet, is een beetje vervuild

daarom: het is allemaal
om te lachen, zullen we zeggen
als we zijn uitgehuild.(Ellen Warmond, Leven, soms (fragment),
Het struisvogelreservaat, blz. 16)

Bronnen o.a.

Wie is die... Auteurs van Singel 262 (1966)
Lexicon van de moderne Nederlandse literatuur (1978)
Ik hou van jou. Drieënnegentig auteurs van Querido (1982)
Kritisch Lexicon van de Nederlandstalige Literatuur na 1945 (februari 1984/februari 2002)
Spectrum Nederlandstalige auteurs (1985)
Nederlandse literaire prijzen 1880-1985 (1986)
Winkler Prins lexicon van de Nederlandse literatuur (1986)
Vrouwenlexicon (1989)
Schrijfsters in de jaren vijftig (1991)
Prisma van de pseudoniemen (1992)
Oosthoek lexicon Nederlandse & Vlaamse literatuur (1996)
Website Koninklijke Bibliotheek (mei 2009)

http://nl.wikipedia.org/wiki/Gard_Sivik - Ellen Warmond was redactrice van 'Gard Sivik'.

Gard Sivik

Gard Sivik was een Vlaams en Nederlands avant-garde tijdschrift dat opgericht werd in 1955. Het experimentele tijdschrift werd vernoemd naar het gelijknamige jazzcafé in Antwerpen.
Gard Sivik was een soort opvolger van Tijd en Mens. Het werd opgericht door vijf dichters: Simon Vanloo (Paul Possemiers), Tone Brulin (Antoon van den Eynde), Paul Snoek (Edmond Schietekat), Gust Gils en Hugues C. Pernath (Hugo Wouters). Gard Sivik bekampte in de tweede helft van de jaren vijftig het andere experimentele tijdschrift De Tafelronde. Achteraf gezien is Gard Sivik dankzij de inbreng van bovengenoemde dichters het belangrijkst gebleken.
In 1957 verliet Paul Snoek de redactie van Gard Sivik. Hij wilde zich aansluiten bij het tijdschrift Podium. Niet veel later verlaten ook Gust Gils en Hugues C. Pernath de redactie van Gard Sivik wanneer het tijdschrift wordt geënterd door Nederlandse schrijvers (Hans Verhagen, Armando, Hans Sleutelaar, Cornelis Bastiaan Vaandrager). Onder deze namen gaat het tijdschrift tot in 1964 door.
In 1965 gaat Gard Sivik over in de De Nieuwe Stijl, van Armando.

http://www.dbnl.org/tekst/_pas002199901_01/_pas002199901_01_0093.php

Passionate. Jaargang 6

auteur: [tijdschrift] Passionate

bron: Passionate. Jaargang 6. Stichting Passionate, Rotterdam 1999

[Ellen Warmond is hier op 4-7-11 (nog) niet genoemd. - gb]

[p. 114]origineel

ten slotte

Veel inspirerende voorbeelden zijn er niet, als een groepje Rotterdammers besluit een literair tijdschrift op te richten. In 1994, toen Passionate werd opgericht, was er bijna tien jaar geen noemenswaardig Rotterdams literair tijdschrift meer geweest. Voorgangers als Van Overheidswege en Rotterdams Mooi, uit midden jaren tachtig, waren een kort leven beschoren, en wekten bovendien nimmer de indruk een noodzakelijke uitgave te zijn. De redactie van Passionate opereerde aanvankelijk dan ook in het luchtledige. Dit isolement was in zekere zin aantrekkelijk, want met een gekopieerd ringbandje zoek je liever niet de confrontatie op. Bovendien denken naïevelingen wel vaker dat ze het wiel opnieuw kunnen uitvinden. Naarmate Passionate een identiteit ontwikkelde, groeide het besef dat er een - bescheiden - geschiedenis van Rotterdamse literaire tijdschriften is. Er daar zit wel degelijk een aansprekend voorbeeld tussen: Gard Sivik.

Gard Sivik werd in 1955 in Antwerpen opgericht. Een groep Vlaamse schrijvers vond dat ze te weinig publicatiemogelijkheden hadden, aldus het voorwoord in het eerste nummer. De makers van Gard Sivik stelden zich ten doel ‘de avant-garde kunst te propageren.’ Een duidelijk programma hadden zij echter niet, en het tijdschrift leidde aanvankelijk een marginaal en nogal richtingloos bestaan. Van een beweging was nog geen sprake, en drijvende kracht Gust Gils moest grote moeite doen om de redactieleden af en toe bijeen te laten komen.

Gils ging in Nederland op zoek naar nieuwe medewerkers. In 1957 traden Hans Sleutelaar en C.B. Vaandrager toe tot de redactie, die een tweede bruggehoofd kreeg in Rotterdam. Armando kwam erbij, en later Hans Verhagen. De Nederlanders zetten zo'n duidelijk stempel op het blad, dat een aantal Vlaamse redacteuren opstapte. Er werd zelfs van een coup gesproken.

Gard Sivik kreeg er wel een steeds herkenbaarder identiteit door. Dit leidde in 1964 tot Gard Siviks beroemdste nummer, getiteld ‘Een nieuwe datum in de poëzie’. Op de omslag is een verkeersbord te zien met een dikke streep door ‘50’. Het tijdperk van de ‘Vijftigers’ - Kouwenaar, Campert, Elburg - was bij deze afgedaan. Hun taalgebruik was te gekunsteld, te dichterlijk. De Vijftigers hadden de poëzie vernieuwd, maar zij schreven nog vanuit de aloude opvatting dat de kunstenaar bijzondere emoties heeft en deze op een unieke manier moet zien uit te drukken.

De dichters van Gard Sivik verafschuwden dit cliché van de zonderlinge schrijver die zich verre houdt van het gewone leven. Zij geloofden dat er een nieuwe tijd was aangebroken, met een nieuwe

[p. 115]origineel

rol voor de literatuur. Deze overtuiging spreekt uit bijna iedere bijdrage aan ‘Een nieuwe datum in de poëzie’. Zo schrijft René Gijsen: ‘De mens van deze tijd ... leeft in een wereld die hem overrompelt met duizenden indrukken ... informaties uit de pers, radio, televisie, tijdschriften, nieuwe modes, toerisme, nieuwe kontakten met het buitenlandse, etc.’ De wereld, zegt hij, verandert in een duizelingwekkend tempo en de mens verandert mee. De dichter die zijn tedere gevoelens blijft etaleren aangaande zijn geliefde, god, de wind en de lente, heeft ieder contact met deze werkelijkheid verloren. Zwelgen in persoonlijke gevoelens past niet in een snelle, zakelijke wereld.

Wat was dan de nieuwe rol van de schrijver? Gard Sivik wilde een nuchtere, objectieve afspiegeling van de realiteit geven. De schrijver moest als een journalist worden - iemand die zich in het leven begeeft en observeert, zonder te interpreteren. Hij past ervoor de werkelijkheid te ontleden. Het uitgangspunt, zo betoogt Armando in hetzelfde nummer, is een consequent aanvaarden van de realiteit. ‘Niet bemoraliseren ... of ver-kunsten, maar intensiveren. Dus: authenticiteit.’ Kunst moest onderdeel van het dagelijks leven zijn, zonder enige verhevenheid. De schrijvers van Gard Sivik waren in hun gedichten ook spaarzaam met woorden: vaak slechts enkele regels, omgeven door het witte vlak van een grotendeels lege pagina. Korte statements waren het, met slogans en onbewerkte objecten uit de werkelijkheid - de zgn. ready-mades.

Omdat deze literatuur zich niet verheffen wilde, was geen onderwerp meer taboe. Armando schreef een Karl May-cyclus, Verhagen dichtte over de kanker van zijn moeder, en Nico Scheepmaker schreef over de ontroering die een doelpunt van Abe Lenstra ooit bij hem teweegbracht. En Vaandrager, meer nog dan de anderen, was gefascineerd door de opkomende consumptiemaatschappij, zoals bleek uit gedichten als deze:

(In het warenhuis)

Verkoopster: ‘Zal ik het prijsje er af halen?’

Klant: ‘Nee, laat u het prijsje er maar opzitten.’

Protesteren tegen de maatschappij, zo vaak het uitgangspunt geweest van kunstenaars, was er niet meer bij.

De literatuur van Gard Sivik was een vorm van communicatie, niet hoger of lager dan andere communicatietechnieken. De beweging rond Gard Sivik zocht dan ook aansluiting bij de mediacultuur die aan het ontstaan was. De strakke, koele vormgeving van het blad deed eerder denken aan een krant of een massablad dan aan een traditioneel literair tijdschrift. Vaandrager, Sleutelaar, Armando en Verhagen poseerden op foto's als snelle jongens, kortgeknipt en in strakke pakken. Ze deden reclamewerk, waren geïnteresseerd in jazz, en rock, en gebruikten drugs. En over diepere bedoelingen praatten ze niet. Ze waren cool, kortom. Het was een imago, maar het was nieuw, zeker in de Nederlandse literatuur, en het werkte. Dit waren geen romantische zieners, maar moderne stadsmensen, zakelijk en nuchter.

Gard Sivik trok veel aandacht, maar de weerstand bij het literaire establishment was groot. Achterin ‘Een nieuwe datum in de poëzie’ werd een lange reeks citaten afgedrukt uit brieven en recensies in de pers over Gard Sivik. Er werd gesproken van dom en abject dronkemansgelal, en vooral de ‘rijmpjes’ van Vaandrager moesten het ontgelden. Alfred Kossmann was één van de weinigen der gevestigde auteurs die er een goed woord voor over had, al gaf hij toe geschokt te zijn door Gard Sivik.

Hoeveel ze ook losmaakten, het aantal schrijvers rond Gard Sivik was beperkt. Een belangrijk deel van het blad werd volgeschreven door de vier redacteuren zelf, aangevuld met schrijvers die zich tot hun visie aangetrokken voelden. Het feit dat er iets werkelijk nieuws gebeurde in de literatuur, gekoppeld aan een uitgekiende media-strategie, was voldoende om de suggestie van een veel grotere beweging te wekken. Maar toen Gard Sivik in 1965 overging in De Nieuwe Stijl, dat ook aandacht aan beeldende kunst besteedde, was het einde al nabij. De Nieuwe Stijl hield het slechts twee nummers uit.

De ‘bende van vier’, zoals ze wel genoemd werden, viel uiteen. Sleutelaar verhuisde naar Amsterdam, publiceerde één dichtbundel, en trok zich daarop grotendeels terug uit de literatuur. Verhagen werd steeds meer door de opkomende hippiebeweging beïnvloed, en liet daarmee de nuchtere, anti-ideologische opvattingen van Gard Sivik achter zich. Armando deed dat op zijn manier ook, want hij werd steeds meer een echte ‘kunstenaar’, als schilder, muzikant en als schrijver.

Vaandrager was de enige die in Rotterdam bleef. Hij publiceerde in de jaren zeventig nog twee dikke prozawerken, De hef en De reus van Rotterdam. Het zijn fragmentarische, harde boeken over het leven in Rotterdam - beschreven als een moderne stad vol dynamiek, de enige echte metropool van Nederland. De enige stad daarom, die een beweging als die rond Gard Sivik in gang kon zetten. Vaandrager bleef haar principes dan ook zijn hele leven trouw. In De hef en De reus van Rotterdam is hij nog altijd de zakelijke reporter, voor wie de verwondering op straat ligt en niet in zijn eigen zieleroerselen.

[p. 116]origineel

v.l.n.r. Vaandrager, Verhagen en Sleutelaar, Omstreeks 1960

Vaandrager in zijn nadagen

Maar schrijnend zijn de twee boeken ook. Vaandrager voelde zich door zijn bendegenoten achtergelaten, en als eenling wist hij zich nauwelijks staande te houden. Zijn drugsproblemen werden steeds groter, en hij werd herhaaldelijk in klinieken opgenomen. Een tijdlang zwierf hij over straat, dakloos, geplaagd door paranoia, ruzie makend met iedereen.

Martin Bril publiceerde in 1989 in de Haagse Post een pijnlijk verslag van een bezoek dat hij aan zijn jeugdheld bracht, samen met Hans Sleutelaar. Ze belandden in een vervallen woning, volgestouwd met rommel die Vaandrager bij het vuilnis weghaalde. Bril stelde vragen over vroeger, over De Nieuwe Stijl, maar Vaandrager mompelde onsamenhangend over drank en weed. Over vroeger praten wilde hij niet ‘Maar als ik zit te schrijven, denk ik het eerste aan Sleutelaar, als die het niks vindt, denk ik dan, dan is het ook niks, hoewel, ik ben zelf de eerste, meestal, de laatste tijd vooral.’ Niemand gelooft nog in Vaandrager, concludeerde Bril aan het eind van zijn stuk. Dat was niet letterlijk bedoeld, want drie jaar later, bij het overlijden van Vaandrager, schreef Bril in het NRC: ‘Een levende legende kan nu een echte worden.’ En daarmee stierf de meest volhardende aanhanger van de Gard Sivik en Nieuwe Stijl-principes.

In de geschiedenis van Gard Sivik valt voor de redactie van Passionate veel te herkennen. Het oprichten van een tijdschrift om eigen werk te kunnen publiceren. Diverse redactiewisselingen, gevoed door machtsstrijd en onenigheid over de te volgen koers. Het geleidelijk ontwikkelen van een identiteit. En het gegeven dat binnen de harde, weinig solidaire Rotterdamse literaire cultuur het bundelen van krachten van groot belang is.

Maar belangrijke verschillen zijn er ook. Ten tijde van Gard Sivik waren er toonaangevende stromingen binnen de literatuur. De ‘bende van vier’ had aan de Vijftigers een zeer geschikt doelwit om hun nieuwe zakelijkheid tegen af te zetten. In de huidige tijd zijn er geen werkelijke literaire stromingen, er zijn hoogstens trends die af- en aanwaaien. Waar moet je je dan als redactie tegen afzetten? Diverse malen in haar vijfjarig bestaan probeerde de redactie van Passionate een inhoudelijk programma op te stellen. Dat leverde slechts nogal loze woorden op als ‘geëngageerd’, ‘toegankelijk’ en ‘eigentijds’. Het woord ‘post-Nix’ werd bedacht, maar ook ‘Nix’ bleek niet veel meer dan een kortstondige trend waartegen het moeilijk afzetten was. Welk program er ook werd opgesteld, in de praktijk van het samenstellen van de nummers bleek deze nauwelijks werkbaar.

Er is echter wel degelijk een heersende opvatting binnen de wereld der literaire tijdschriften, die een plaatsbepaling voor Passionate mogelijk maakt. Deze opvatting is niet zozeer literair-inhoudelijk, maar ligt in het medium literair tijdschrift op zich. Ons standpunt hierover wordt in het in dit nummer opgenomen ‘Tijdschrift voor de nieuwe letteren’ toegelicht. Passionate wil niet, zoals de meeste andere literaire tijdschriften, een tijdloos boekje maken met een conserverende functie. En ook op dit punt is Gard Sivik een voorbeeld. Want het journalistieke en actuele karakter van de literatuur van Gard Sivik vertaalde zich ook in de vorm van het tijdschrift. Het gebruik van koppen en foto's, columns, de brievenrubriek, de nieuwspagina's, de citaten - dit alles deed Gard Sivik eerder denken aan een krant of weekblad. Het benadrukte het standpunt dat schrijvers en redacteuren reporters zijn van de actuele werkelijkheid. En al heeft deze opvatting binnen de Nederlandse literaire tijdschriften bepaald geen school gemaakt, voor Passionate is het veertig jaar later nog altijd een essentieel uitgangspunt.

Erik Brus

http://www.deslegte.com/boek/gard-sivik-volledige-set-/

Jaar

1955

Bladzijden

52 pp.

Binding

Paperback

Prijs
€ 1800,00

gard sivik [volledige set]

Auteur

niet bekend

ISBN

geen

Uitgever

eigen beheer / Nijgh & Van Ditmar

Let op! Van dit boek is maar 1 exemplaar beschikbaar!

Volledige set van dit baanbrekend tijdschrift. Met de befaamde 'dada'-bijlage in nummer 12. Bijdragen van o.m. Tone Brulin, Herman Denkens, Vic Estercam, Gust Gils, Hugues C. Pernath, Willy Roggeman, Paul Snoek, Simon Vinkenoog, Rudo Durant, Gust Gils, René Gysen, Walter Korun, Paul Snoek, Serge Vandercam, Asger Jorn, Maurice Wyckaert, Chris Yperman, Claude Corban, Jan Hanlo, Willy Roggeman, Cor B. Vaandrager, Hans Sleutelaar, Ben Klein, Maurice D’haese, Matta, Armando, Werner Verstraeten, Rudi van Vlaenderen, Ellen Warmond, Hans Andreus, Cees Buddingh’, Heere Heeresma, Theo Kemp, Korban, Rudy Kousbroek, Gerrit Kouwenaar, Mischa de Vreede, Hugo Raes, Sybren Polet, Walasse Ting, W.F. Hermans, Paul Rodenko, Jan Walravens, Hans Pieter Verhagen, Freddy de Vree, Jan Cremer, Jan Arends, Heere Heeresma, Ruud Kuyper, Heinz Neudecker, Cornelis Bastiaan Vaandrager, Ewald Vanvugt, Jan van der Vegt, Hans Warren, Julien Weverbergh, Enno Develing, Nico Scheepmaker. Goede set, sommige omslagen wat verschenen, kleine gebruiksporen. // Nederlandse literatuur tijdschriften / Nul / Een nieuwe datum in de poëzie

verberg omschrijving
http://www.encyclo.nl/begrip/Gard%20Sivik

Opzoeken: Gard Sivik

Advertenties door Google
Informatie Wereldoorlog 2
Alle informatie over D-Day en de stranden van Normandie! Bekijk hierFranceguide.com/D-day-Normandie

Gard Sivik
`Gard Sivik` was een Vlaams en Nederlands avant-garde tijdschrift dat opgericht werd in 1955. Het experimentele tijdschrift werd vernoemd naar het gelijknamige jazzcafé in Antwerpen. Gard Sivik was een soort opvolger van Tijd en Mens. Het werd opgericht door vijf dichters: Simon Vanloo (Paul Possem...
Gevonden op http://nl.wikipedia.org/wiki/Gard_Sivik

Tip: dubbelklik op een woord om de definities daarvan te zien. (voorbeeld)
http://www.tzum.info/tag/bert-bakker

Artistiek Bureau: Ansicht

donderdag 30 juni 2011 | Nick ter Wal | 1 reactie

De interviewer en de schrijvers - auteur: Ischa Meijer - editeur: Connie Palmen - bron: Ischa Meijer, De interviewer en de schrijvers (samenstelling Connie Palmen). Prometheus, Amsterdam 2003 - [p. 154]

Armando, Hans Sleutelaar, Cornelis Bastiaan Vaandrager, Hans Verhagen

Op de beweging van de Vijftigers zijn nooit de Zestigers gevolgd. Wel groepeerde een aantal schrijvers zich rond het blad Gard Sivik en later De Nieuwe Stijl. Zij zetten zich af tegen de ‘artiesten’ van Vijftig en lanceerden De Nieuwe Zakelijkheid: schrijvers in de toen snelle pakken van reclamemakers. Even snel als de beweging opkwam verdween ze weer. Wat is er geworden van de beweging van zestig?

Zoeken naar Vaandrager. Met Martin Mooij (van de Rotterdamse Kunststichting) bij het huis van de schrijver aangebeld. Er wordt niet opengedaan. Mooij belooft me nader contact te zullen opnemen. Daar komt (buiten zijn schuld, ondanks zijn moeite) niets van terecht. Toch moet en zal ik die V. te pakken krijgen.

Stel je voor (angst): ik kreeg zijn laatste boek, De hef, op de dag van verschijning via De Bezige Bij in handen; een avond gefascineerd lezen; direct verschijnen de recensies in alle dag- en weekbladen, diverse verslaggevers verdringen zich om Cornelis Bastiaan te ondervragen; en ik was de eerste en ving bot. Maar niets daarvan. Tot nu toe is De hef zo goed als doodgezwegen. In selecte kringetjes te Rotterdam en Amsterdam wordt er wel over gepraat. Verder stilte in plaats van storm. Een caleidoscopisch opgezette roman.

Toch deze aantekening: dit soort wereldbestormende schrijverij eist kennismaking met algemeen geldende protagonisten, de types in De hef blijven staan voor wie ze ook in werkelijkheid zijn - maar wat ze voor de romancier-kroniekschrijver betekenen, is met een woedende pen neergekrast, zo gedreven dat je denkt: deze durfalachtige wijze van schrijven, deze klasse van stileren ook, was een Groter Werk waard geweest.

Aan de andere kant: juist de moed waarmee Vaandrager zijn beperkte omgeving te lijf gaat, rechtvaardigt meer aandacht, laat staan waardering, dan tot dusver aan zijn relaas is geschonken. Cornelis Bastiaan Vaandrager beschreef een literaire generatie waarover nog nooit zo geschreven is, waarvan men nog aarzelt of ze eigenlijk wel bestaan heeft, de invloed ervan wordt over- en onderschat, ook ontkend. Dus op zoek naar een aantal figuren uit

[p. 155] De hef: Armando, Verhagen, Sleutelaar, Vaandrager zelf (Gard Sivik, De Nieuwe Stijl, de beweging van '60).

Uit De hef (pag. 89): ‘Sleutelaar-kenner doet een boekje open over nieuw Rotterdam. Steeds meer landgenoten, die een oor op tijd hebben, richten hun aandacht op de ongezellige rotstad, ook wel rotjeknar, rotown of rotterdam genoemd, in het bizonder op de literaire scene, die ontegenzeggelijk beheerst wordt door Cornelis Bastiaan Vaandrager, springlevend, maar gespannen, geëmotioneerd en geïsoleerd in een zwijgende schrijversbonje, de wedstrijd Sleutelaar-Vaandrager, eens onafscheidelijke vrienden, tans meer dan ooit verdiept in elkaar. Zij zijn duidelijk gebroejeerd, om een vergane adellijke uitdrukking te gebruiken. Vroeger zouden zij wellicht op de degen zijn gegaan. Zij zinnen op moderne verdelgingsmethoden? Wie gaat winnen? Wie heeft de grootste invloed qua Nieuwe Stijl? Welke rol spelen protagonist Jan Cremer, “Oudste” Armando en “jongste” Hans Verhagen in deze nog weinig in kaart gebrachte Realiteit sedert het ophouden met verschijnen van de nieuwe stijl, de instant-geschiedschrijving van vier nieuwlichters, nu, anno 73, wellicht door volgelingen en lezers “verplicht” tot voortzetting van dit niet aan tijd gebonden, dus nimmer verouderende, dus “klassieke” tijdschrift-in-boekvorm dns.’

Dit citaat onder het hoofdje ‘sleutelaar + vaandrager’. Vaandrager-kenner Sleutelaar, die het in De hef behoorlijk moet ontgelden, kreeg van Armando te horen: ‘Je mag die Cor wel een zoentje op het voorhoofd geven.’

Hans Sleutelaar (40, nu mededirecteur van uitgeverij Boelen) voelt zich inderdaad gevleid door de haat-liefderijke manier waarop hij door zijn exboezemvriend onder diens letterkundige loep is genomen: ‘De hef is stilistisch een wonderbaarlijk boek. A writer's book, dat wel, ja. Die ondertoon wanneer Cor het over mij heeft: toch warmte. Ik heb trouwens een gedicht op Vaandrager geschreven:

Is het waar dat jij,

de vriend van mijn jeugd,

je wilt wreken op mij?

Er wordt verteld dat je, vol haat,

gewapend gaat.

Ik staar in de nacht en overdenk je lot,

mijn god!

Dat vers is geschreven vóór De hef verscheen.’

[p. 156] Rotterdam, het begin van de jaren vijftig. Hans Sleutelaar was zestien toen zijn vader, een fluitist, stierf. Zijn puberteit werd gedomineerd door moeder ‘Loe’. Sleutelaar: ‘Ik nam de plaats in van de vervangende echtgenoot. Mijn moeders vrouwelijkheden werden op mij afgeleefd, haar grillen en claims. Indertijd heeft ze daar misbruik van gemaakt, ze heeft misbruik gemaakt van mijn vertrouwen. Tot m'n dertigste heb ik in een mist geleefd. Dat heb ik altijd als een zegen ervaren. Je moet kinderen kinderen laten. Tot je vijftigste kind blijven - dat is mijn ideaal.’

Sleutelaar woonde op het berucht geworden adres Essenburgsingel 127b souterrain, dicht bij zijn moeder en ‘een bende steeds wisselende kommensalen’, aldus De hef, waarin ook melding gemaakt wordt van kamerhuurderkostganger ‘Lut’ die zich, ‘solitaire rakker’, van de overgordijnen bediende om aan zijn gerief te komen; Vaandrager vraagt zich in zijn boek af: ‘...of moeder S., in haar eenzaamheid, niet genoot door een sleutelgat, niet alleen van Luts kamer... misschien riep ze haar zoon er wel bij af en toe. Feit is dat de autosex in later jaren een stempel zou drukken op de veelbesproken en benijde boezemvriendschap. Eens, in het souterrain op de hoek, waar S(leutelaar) (te) dicht bij zijn moeder domizilie koos, met telefoonaansluiting en does, exhibitioneerde hij vrij abrupt, liggend op de bank. V[aandrager], in seksuele avonturen ook niet kinderachtig, vond dit “te gek”. S. trok zich van het perplexe gezicht van zijn jes-man niks aan en rukte net zo lang tot hij klaar was. Met vreemd-verzaligde blik keek hij naar zijn “seul ami”...’ (pag. 91).

Sleutelaar speelde sax in een jazzbandje, croonde ook daarbij. Vaandrager hing rond bij de concerten in gebouw Emporium en schoot hem aan. Ze waren ‘hoogst geïnteresseerd in wat er in de literatuur gaande was. Er ontstond een boezemvriend-in-klassieke-stijl; na verloop van jaren werden we zelfs verdacht van poterij. Nou, we hebben maar één keer seksueel contact gehad, in België.’ (Sleutelaar.) En: ‘We hebben veel van elkaar geleerd.’

In de koffer van zijn muziekinstrument vond Sleutelaar toen mysterieuze, anonieme gedichten. Na lang dubben en zorgvuldig onderzoek kwam hij erachter dat het hier geraffineerde collages van bestaande dichtregels betrof: grapje van Cor, die zijn ‘enige vriend’ op de proef wilde stellen.

Sleutelaar: ‘We lullen ontzettend veel over letterkunde. Rotterdam was zo'n “gezonde” stad, hè. Je had er geen literair, geen artistiek leven. Je was zodoende wel op elkaar aangewezen. We hadden 't vrij hoog in de bol. Kafka, Lao Tse, Duitse filosofen. Cor was een Homerus-freak, had alle edities die die maar van die gozer te pakken kon krijgen. We stalen boeken als raven. Bibliomanie als avontuur.’ Deze, door Het Woord ingeblazen, bezetenheid resulteerde in 1955 tot het oprichten (samen met de zoon van uitgever Ad Donkers) van het tijdschrift Proefschrift, waarin Hans (Lodeizen-fan) en Cor

[p. 157] (Polet-adept; later zou hij een dartel huisdier naar deze serieuze poëet vernoemen) hun gang konden gaan. Nog even, en de twee jongens voelden zich toch langzaam vervreemden van de Vijftigers. Ze maakten inmiddels steeds frequenter tochtjes naar België en sloten zich aan bij de redactie van het Vlaamse blad Gard Sivik (verdietsing van het Franse ‘Burgerwacht’).

Gard Sivik nummer 14, jaargang 4, 2de aflevering, okt. 1959, redactie: Tone Brulin, Gust Gils, René Gysen, Walter Korun, Hugues C. Pernath, Hans Sleutelaar, Cornelis Bastiaan Vaandrager; bijdragen onder meer van: Willy Roggeman, J. Stringa, Georges van Vrekhem, C. Buddingh', Jan van Mastrigt, Simon Vinkenoog. De twee Rotterdamse redactieleden maakten hun plan op. Sleutelaar herinnert zich Armando uit die tijd als ‘merkwaardig koel’.

Armando weet nog dat er toen (1959) een tentoonstelling van zijn peintures criminelles in Dordrecht door Cees Buddingh' werd geopend met de gedenkwaardige woorden: ‘Hu hu hu, klop klop klop, moeder daar is Armando!’

Een jongeman kwam schuchter op de exposerende kunstenaar af, een haring in de hand. Dat was Hans Sleutelaar die gehoord had dat zijn idool verzot was op deze lekkernij.

Armando: ‘Heel attent. Was een lekkere haring.’

Weldra kwam Armando in de redactie en hij ontpopte zich als ideoloog van de groep, Sleutelaar: ‘Armando was de leider.’ De Hef (pag. 89): ‘...In ieder geval: zelfs de meest conservatieve 80'er moet toegeven dat Armando's poëzie “transcendeert”. De enigszins verlegen bokser heeft gebouwd, en nier alleen aan zijn eigen conditie gedacht. Zijn veelzijdigheid, zijn voorlopige synthese is opgewassen tegen aanstaande strijd, en in zijn stugheid, “proleterigheid” en efficiency en droogheid, een voorbeeld voor veel jeugd, bedreigd met verkeerde scholing (School's out, nietwaar?). In feite begint nu pas de eigenlijke waardering voor zijn werk als popartiest, artiest, prototype en idool.’

De kamer van Armando. Op de vloer bokshandschoenen, aan de wand een foto van een wachttoren bij het voormalige kamp Amersfoort. ‘Typisch. Kort nadat ik die foto had laten maken, hebben ze diezelfde toren een eindje verplaatst. Wel weer helemaal authentiek opgebouwd - maar toch: niet écht meer.’

Op de tafel een plattegrond van het concentratiekamp Dachau, nu permanente tentoonstellingsruimte. ‘Pas bezocht. Vreemde gewaarwording. Die zieligheid - het medelijden dat je krijgt: met de kampbeulen, met de slachtoffers, met de bezoekers nu. Er was ook een zweep tentoongesteld waarmee de gevangenen eertijds werden afgetuigd. En alle bezoekers raakten die zweep aan! Voordat ik zoiets zou doen. Als ik hem per ongeluk aangeraakt had zou ik me laten desinfecteren. En weet je dat de binnenkant van de ovens bedekt is met inscripties van toeristen!?’

[p. 158] Armando (46): ‘Ik ben opgevoed met het kamp Amersfoort. Vertrouwde realiteit. 't Speelt door in m'n hele leven, in m'n hele werk. Als ik in de oorlog van school kwam, zag ik een rij gevangenen die naar het kamp gingen. Ik ben van plan een boek te maken waarin je foto's ziet van alle plaatsen in Amersfoort met teksten erbij waarin ik m'n herinneringen aan die plekken vastleg; dat boek zou ook De plekken moeten gaan heten.

Van m'n tiende tot m'n vijftiende heb ik die oorlog meegemaakt. Ik was flink eigenwijs, flink ouwelijk. '40-'45 was voor mij: het leven zonder maskers. Na de oorlog kon iedereen weer een rolletje gaan spelen - in de oorlog niet, toen waren ze gedwongen te zijn wie ze waren.

In '46 al speelde ik bij de Canadezen 's nachts viool, hot-viool. Gek, hard leven. Je zag vechtpartijen, veel bloed en messen waar je blasé naar stond te kijken als jongetje van zestien. Ik koel? Ogenschijnlijk. Ik schijn in die tijd vrij bewust geleefd te hebben: 's nachts kijken hoe de kindertjes gemaakt werden, overdag in de klas zitten bij jongens die niet wisten waar de kindertjes vandaan kwamen.

Als ik 't abstraheer dan is 't gewoon: het indirect hoofdmotief dat mij leidt, is de angst en de gefascineerdheid door de dictatuur, de ongevoeligheid van de tijd, het maar-doorgaan, het je-van-niks-iets-aantrekken.

Wanneer ik zeg dat ik bij een bezoek aan Dachau zo'n menggevoel van medelijden en walging kan opbrengen én voor de dader (als ik de foto van zo'n lullige kampbeul zie), én voor het slachtoffer, én voor de toeschouwer (iemand die z'n naam zet in zo'n oven) - dan besef ik wel degelijk dat dat voortkomt uit pure luxe.’

Het milieu waaruit hij komt, beschrijft hij als een ‘van de gestampte pot’. Hij is blij dat hij niet uit een verstikkend, ook wel ‘beschermd’ geheten, gezin stamt: ‘Ik werd zo de straat op gesmeten, kijken wat er aan de hand was.’ Na het gymnasium gaat hij in '49 naar Amsterdam om daar kunstgeschiedenis te studeren, ook begint hij met schilderen en tekenen, aanvankelijk nog beïnvloed door de Eksperimentelen, later steeds meer een einzelgänger: ‘Er was in die tijd niet zoveel loos, behalve de Cobra-groep.’ In '54 debuteert hij in Podium als dichter. ‘Jongste’ Verhagen (De hef, pag. 89): ‘...Don't we still try to combine our three loves, jazz, painting, chicks? Ask Hans Verhagen.’ (Ibid. pag. 69.)

Hans Verhagen, notariszoon uit Vlissingen, was in de jaren '54/'55 geabonneerd op Podium: ‘Als dat blad dan in de gang lag en er stond een gedicht van Armando in, dan was dat een kick. Ik weet niet wat mij toen al in zijn poëzie aantrok.’ Verhagen las gepassioneerd Armando's vers ‘Bang Hetigon’ en kan nog steeds uit het hoofd citeren hoe de dichter zich in die Schrijversalmanak '56 afficheerde: ‘Armando, geboren 1929. Schildert ook (als er materiaal is). Exposeerde als zodanig in Le Canard (1954). Leeft (hoewel in Amsterdam) [p. 159] zeer teruggetrokken en (hoewel in Nederland) in voortdurende paniek.’

Verhagen (36): ‘Toen de Vijftigers gingen publiceren, ging ik lezen. Andreus in De Speelse Muze, dat werk. De gedichten van Armando onttrokken zich aan alle normen en vormen die ik me al eigen had gemaakt. Die verzen hadden een magische werking. Een merkwaardige werking van die gedichten was ook dat ze bleven nadreunen.’ Het gevolg: als jong jongetje reisde Verhagen speciaal naar Amsterdam om daar Armando te ontmoeten: ‘Die A., van wie ik geen idee had hoe hij eruitzag. Onbeschaamde idolatrie!’

Nu moet hij er wel om lachen dar hij (met dezelfde hoopvolle verwachting en spanning waarin een jongen uit de provincie verkeert wanneer hij een jazzconcert in De Hoofdstad bezoekt) naar café Reijnders trok in de hoop daar zijn idool te vinden. Tevergeefs. Armando dronk en drinkt niet, haat elke zweem van incrowd.

Hans Verhagen werkte als leerling-journalist bij de Provinciale Zeeuwse Courant, in welke hoedanigheid hij koppen fabriceerde als ‘Burgemeester Willemsen Zou Het Betreuren Als Er Tweedracht Ontstond’; na deze periode (van 1 juli '57 tot 1 september '58) was hij als juniorcopywriter werkzaam in Baarn; een korte tijd later meldde hij zich bij het Algemeen Dagblad waar hij later de beroemd geworden jongerenpagina q ging redigeren.

In de winter van '59 op '60 ontmoette hij voor het eerst Sleutelaar en Vaandrager. In de Rotterdamse Lantaarn had Verhagen al een poëzieavond bijgewoond waar de Gard Sivik-groep (inmiddels een grote redactie met Ellen Warmond en Vinkenoog erbij) optrad. Ook Armando (na zijn expositie in Dordrecht door Sleutelaar erbij gehaald) was aanwezig. Verhagen: ‘Ik vond hem schuchter.’

Verhagen zat aan de leestafel van café Melief en keek verlegen naar Grootheden als Hans S. en Cor V. Op een gegeven moment boog V. zich over de leestafel en Verhagen sprak de gedenkwaardige woorden: ‘Meneer Vaandrager?’ Verhagen: ‘Cor had een baardje, toen, zat ook keurig in het pak. Vaandrager was weer in mij geïnteresseerd omdat ik de redacteur van Pagina q was.’ Verhagen vertelde trots dat hij in het komende nummer van Podium zou debuteren. Vaandrager zei: ‘Ik ook.’ Verhagen had poëzie bij zich; een gedicht over het sterven van zijn moeder:

http://www.haagsekunstkringdocumentvaneenplek.nl/HKK%20theater,%20letteren%20en%20film.htm
Bert Bakker (voorzitter van de afdeling letteren) geeft in 1960 de poëziebloemlezing Met andere woorden uit. Naast Armando, Paul Snoek en J.B. Vaandrager staan daar de namen in van de kringleden Ellen Warmond en Meta van IJzer. In 1964 stelt ook Peter Berger - die later Kringlid zou worden - de bloemlezing "Paradox, profiel van een generatie" samen, met een keuze uit de poëzie van de zestigers. Onder de dichters bevinden zich Wim Hazeu, Aad Nuis, H.C. ten Berge en Johnny de Selfkicker en Kringleden Inge Tielman, Wim Gijsen en Edithe le Clercq Zubli.

Ellen Warmond (1930) Kringlid Ellen Warmond debuteerde in het eerste nummer van Maatsstaf, het tijdschrift onder redactie van uitgever Bert Bakker, destijds voorzitter van de afdeling Letteren. In 'Woonhuis', een van de verzen waarmee zij debuteerde, wordt de vervreemding van zichzelf, het langzaamaan een ander worden, verbeeld in de klokslag die stolt, tijd die als een trage damsteen wegrolt. Rodenko schrijft dat ze affiniteit met Vijftig vertoont, maar dat ze niet als een echte Vijftiger beschouwd kan worden omdat ze het geloof in de nieuwe autonome poëzie niet deelt. Warmond was redacteur van Gard Sivik, redacteur van Komma en literair criticus van De Nieuwe Gazet.

Hans Wesseling was één van de jonge dichters die eind jaren vijftig een nieuw geluid lieten horen. Hij behoorde tot de literaire tak van "De Nieuwe Ploeg"; de kunstgroep uit Voorburg onder de bezielende leiding van Wim Beeren en Frits Becht. Hans Wesseling is de auteur van Jan Cremers manifest "Op beschadigde poten lopen" van 1958. Twee weken geleden had ik bij Dr. Peter Lens te Haarlem de Haagse dichter Hans Wesseling ontmoet die voor Jan Cremer in de vijftiger jaren een manifest had geschreven. Wesseling, die van beroep schoolmeester was, kleedde zich in zijn vrije tijd als hippie, behangen met Oosterse sieraden. [Bron: Fred van der Wal: Ontmoeting met Heere Heeresma, 1967]

Gerard Fieret (Den Haag, 1924 - 2009) is Beeldend kunstenaar, dichter en fotograaf. Gerard Petrus Fieret studeert aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Vanaf de jaren vijftig richt Fieret zich voornamelijk op fotografie. Hij fotografeert zijn directe leefomgeving: zichzelf, meisjes, kinderen, dieren en de straat. En hij fotografeert veel vrouwen. Vaak tijdens vluchtige persoonlijke ontmoetingen en dikwijls vastgelegd in onbevangen, intieme poses, waardoor de foto's een licht voyeuristisch karakter krijgen. De kracht en actualiteit van Fierets foto's schuilt in de onconventionele benadering van zijn onderwerpen. Naast zijn beeldende werk schrijft Gerard gedichten en heeft vele bundels op zijn naam staan.

http://www.nederlands.nl/nedermap/beschouwingen/beschouwing/124676.html

beschouwing (nr. 902):

Ellen Warmond: Je bent

Je bent

Je bent gewoon je bent
gewoon een mens dat is
een warm en onontwarbaar wezen
en toch kun je gebeuren als een wonder

want ik heb je geroepen in mijn slaap
ik riep je liefde

door eigen honger
in de eigen stem ontwaakt
zag ik: ik heb je niet gedroomd
hier ben je je bestaat

ik heb je liefgehad
dit is de nacht

ik heb je lief
ik heb je niet bedacht.

Ellen Warmond, pseudoniem van Pieternelle Cornelia van Yperen, is geboren in 1930 te Rotterdam.
Haar vader was vertegenwoordiger in de meubelindustrie en ze was de jongste van vier kinderen, haar moeder deed hoogstwaarschijnlijk de opvoeding en de huishouding.
Als kind heeft ze bewust het bombardement op Rotterdam meegemaakt, de paniek daarvan vind je terug in haar poëtische werk, vooral via 'glasscherven en vuur'. Ze voltooide de HBS en daarna, in 1946, ging ze naar de balletopleiding, in haar werk weerspiegeld door 'spiegels'. Ze danste enkele jaren voor het Rotterdams Ballet Ensemble, maar omdat het balletdansen geen geld opleverde, ging ze daarnaast op een Handelskantoor werken, als beeldschone secretaresse.
Ze koos vooral voor een pseudoniem, omdat haar collega's op het handelskantoor gedichten schrijven maar een rare en zinloze bezigheid vonden. Op de een of andere manier schaamde ze zich voor haar kunstzinnige uitingen, zo vlak na de oorlog in de wederopbouwsferen zal poëzie niet het meest noodzakelijke geweest zijn bij de meesten. Misschien is haar gêne daaruit te verklaren, al is haar echte naam nu niet bepaald soepel lopend en geen eye-catsher.
Ze debuteerde in 1953 met drie gedichten in 'Maatstaf'. Haar poëziedebuut verscheen datzelfde jaar en heette 'Proeftuin'. Van 1955 tot 1983 werkte ze bij het Nederlands Letterkundig Museum in Den Haag als assistente van de hoofdconservator.
Vanaf 1968 woonde ze in Den Haag.
Voor het Letterkundig Museum werden Schrijversprentenboeken samengesteld, van nummer 1 tot en met nummer 13 was zij medesamensteller.
Ze schreef ook verhalen en één kinderboek en ze was vertaalster. Publiceren deed ze o.a. in: 'De Vlaamse Gids', 'De Nieuwe Stem', 'Vrij Nederland', 'Het Parool' en de 'Haagsche Courant'. Ook was ze nog redactrice van 'Gard Sivik'.

In 1953 kreeg ze de Reina Prinsen Geerligs-prijs voor haar debuutbundel, in 1961 de Jan Campert-prijs en in 1973 de Artishock-prijs. Ze vond dat er achter de maskeraden van de mens een miserabel en weerloos wezen schuilde. Haar werk is existentialistisch van aard, je zou haar de Sartre van de poëzie kunnen noemen, verder is het nogal somber qua grondtoon, vol angsten en eenzaamheidsbesef. Juist daarom heb ik gekozen voor een liefdesgedicht van haar.

De laatste bundel van in totaal 22 bundels heet 'Kaalslag' (1999), ze is nu tachtig jaar en ik krijg het vermoeden dat ze de poëzie vaarwel heeft gezegd, althans het schrijven ervan, wat wil je op zo'n respectabele leeftijd en met zo'n eveneens respectabel oeuvre.
Ik maak voor haar een diepe buiging, want Ellen, je bent er volop geweest en je bent er gelukkig nog. [4-7-11 gb]

Schrijver: Joanan Rutgers, 09-11-2010

http://niekvanbaalen.kenmantenne.info/fens/qbeklikthesaurustermterm.php?Term=Warmond%2C+Ellen

Warmond, EllenArtikelen

· 1956-01-14 00:00:00heldere stem en verlate echo

· 1958-12-24 00:00:00ik giet water over de smachtenden uit

· 1960-09-03 00:00:00Grap

· 1961-03-04 00:00:00jaar 1934 en het jaar 1961, Het – . Het boek dat er niet is en een bloemlezing. De Nederlandse romanliteratuur is een literatuur van ouderen

· 1961-09-28 00:00:00Bundelen

· 1961-12-23 00:00:00Beschrijven in plaats van verbeelden. De kleine wereld van de roman. Figuren volgens patroon

· 1962-03-24 00:00:00Zonder spreekverbod. Bij het 'Taboe'–nummer van Gard Sivik

· 1963-06-29 00:00:00Evenwicht tussen hoofd en hart. "Struisvogelreservaat" en "Balans". Elisabeth Eybers en Ellen Warmond, verzen zowel uit Zuid–Afrika als Nederland.

· 1963-11-23 00:00:00Vanachter een hoge stapel boeken, boeken... Wordt de wereld minder deugdzaam? Pogingen tot beknoptheid

· 1964-10-03 00:00:00komende, Het

· 1964-10-24 00:00:00Dichten als zacht redeneren. Verzen van Ellen Warmond, José Boyens en F.L. Bastet

· 1966-07-09 00:00:00Drie bundels gedichten

· 1968-05-21 00:00:00dichter als afgraver (III), De – . Ad Zuiderent en Ellen Warmond

· 1969-09-13 00:00:00Literatuur en leven. Twee nieuwe prentenboeken: Nescio en Du Perron Zie ook

· vrouwelijke auteur (–s) » (tekst) geschreven door vrouw(en)

http://www.antiqbook.com/books/bookinfo.phtml?nr=1241190230&l=en&searchform=http://www.antiqbook.com/index.php?l=nl&o=slegte&returnto=http%3A%2F%2Fwww.antiqbook.com%2Fsearch.php%3Faction%3Dsearch%26o%3Dslegte%26catalog%3DAntiek%26l%3Dnl

- gard sivik [volledige set]

eigen beheer Nijgh & Van Ditmar, 1955. Paperback. Pp: 52. Volledige set van dit baanbrekend tijdschrift. Met de befaamde 'dada'-bijlage in nummer 12. Bijdragen van o.m. Tone Brulin, Herman Denkens, Vic Estercam, Gust Gils, Hugues C. Pernath, Willy Roggeman, Paul Snoek, Simon Vinkenoog, Rudo Durant, Gust Gils, René Gysen, Walter Korun, Paul Snoek, Serge Vandercam, Asger Jorn, Maurice Wyckaert, Chris Yperman, Claude Corban, Jan Hanlo, Willy Roggeman, Cor B. Vaandrager, Hans Sleutelaar, Ben Klein, Maurice D`haese, Matta, Armando, Werner Verstraeten, Rudi van Vlaenderen, Ellen Warmond, Hans Andreus, Cees Buddingh`, Heere Heeresma, Theo Kemp, Korban, Rudy Kousbroek, Gerrit Kouwenaar, Mischa de Vreede, Hugo Raes, Sybren Polet, Walasse Ting, W.F. Hermans, Paul Rodenko, Jan Walravens, Hans Pieter Verhagen, Freddy de Vree, Jan Cremer, Jan Arends, Heere Heeresma, Ruud Kuyper, Heinz Neudecker, Cornelis Bastiaan Vaandrager, Ewald Vanvugt, Jan van der Vegt, Hans Warren, Julien Weverbergh, Enno Develing, Nico Scheepmaker. Goede set, sommige omslagen wat verschenen, kleine gebruiksporen. Nederlandse literatuur tijdschriften Nul Een nieuwe datum in de poëzie. Cond.Kwaliteit: Goed.

EUR 1800.00 [Appr.: US$ 2607.84 | £UK 1629.25 | JP¥ 210456] Book number U37076

is offered by: Boekhandel De Slegte b.v. , De boeken van De Slegte liggen in een van de 27 winkels, , Tel.: +31 (0)20 7519242 | Fax: +31 (0)20 6241620 Email: helpdesk_website@deslegte.com

http://www.librairie-compagnie.fr/catalogues/8/55/3296

WARMOND, Ellen

[N] (Rotterdam, Hollande-Méridionale, 1930 — ). Pseudonyme de Pieternella Cornelia Van Yperen. Collaboratrice de Gard Sivik, poétesse (premier recueil en 1953), romancière et nouvelliste.

ANTHOLOGIES / REVUES : Poèmes dans Poésie 85 n° 8, 1985.

http://www.dbnl.org/tekst/_lit003200101_01/_lit003200101_01_0060.php
Enigszins controversieel was deze methode wel. Ellen Warmond ergerde zich zozeer aan het gedrag van Armando en Sleutelaar in de Haagse post, dat ze in januari 1962 de redactie van Gard sivik verliet. Ook in Merlyn is men negatief over de Haagse post en dan vooral voor wat betreft de bijdragen van de Gard sivik-redacteuren. De methode van het ‘kaal signaleren’ heeft uiteindelijk via de Haagse post (en op tv, in Hoepla) meer losgemaakt dan in de poëzie. Niet eerder was een niet-literair tijdschrift zo effectief gebruikt om de standpunten van een groep schrijvers te verspreiden.

Zoek 'Gard Sivik' + 'Ellen Warmond' verder op pagina 3

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2676/Cultuur/article/detail/2459619/2011/06/29/Dichteres-Ellen-Warmond-80-overleden.dhtml

Dichteres Ellen Warmond (80) overleden

ANP/Redactie − 29/06/11, 12:23

Dichteres Ellen Warmond is gisteren na een lang ziekbed overleden. Ze is 80 jaar geworden. Dat maakte kinderboekenschrijver en vriend Dolf Verroen vandaag bekend.

De dichteres is vooral bekend van de bundels Warmte, een woonplaats (1961) en Uitzicht op inzicht (1974). Voor het eerste boek ontving ze de Jan Campertprijs.

Proeftuin
Warmond debuteerde in 1953 met de bundel Proeftuin, bekroond met de Reina Prinsen Geerligsprijs. De toon van de gedichten week sterk af van die van de toen modieuze Vijftigers, zegt Verroen. Tot deze dichtstroming, verwant aan de Cobra-beweging, worden onder anderen Hugo Claus, Lucebert en Gerrit Kouwenaar gerekend.

Roman
Maar Warmond deed meer dan dichten. Zij schreef ook de roman Paspoort voor niemandsland (1961) en enkele verhalenbundels. Ook werkte zij mee aan schrijversprentenboeken over onder anderen Simon Vestdijk.

Haar hele oeuvre is in 1987 bekroond met de Anna Bijns Prijs.

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2676/Cultuur/article/detail/2457607/2011/06/26/Schrijver-Heere-Heeresma-79-overleden.dhtml

Schrijver Heere Heeresma (79) overleden

Redactie − 26/06/11, 16:08

Heere Heeresma in 1980. © ANP

Schrijver Heere Heeresma is zondagochtend 26 juni na een ziekbed overleden in zijn kamer in het Rosa Spierhuis, een verzorgingstehuis voor oudere kunstenaars en wetenschappers in Laren. Hij is 79 jaar geworden.

Heeresma verwief bekendheid met de romans Een dagje naar het strand, Han de Wit gaat in ontwikkelingshulp en Zwaarmoedige verhalen voor bij de centrale verwarming.

Heeresma, geboren als zoon van een onorthodox theoloog en oudste van drie schrijvende broers (naast Heere ook Marcus en Faber), geldt als een van de belangrijkste naoorlogse Nederlandse literaire schrijvers. Maar literator is hij altijd tegen wil en dank geweest. Hij had niets op met de officiële letteren (of met welke openbare instelling dan ook) en heeft zich altijd bewust in de marge van het literaire en openbare leven opgesteld.

Na een periode van langdurig stilzwijgen maakte Heeresma in 2005 een come-back met de twee autobiografische boeken Een jongen in plan Zuid ('38-'43 en '43-'46), waarin hij schrijft over zijn jeugd die samenvalt met de oorlog, met het verdwijnen van het grootste deel van de joodse bevolking uit zijn stad, de komst van de Canadezen en de bevrijding van de wrede Duitse terreur.

Deze herinneringen, later gebundeld in één deel en ook in Duitsland verschenen, waren de late inlossing van een al jaren door de auteur aangekondigd boek onder de omineuze titel Kaddish voor een buurt.

Tot enkele jaren geleden werkte hij aan een bundeling van nieuwe verhalen en er waren plannen een of meerdere selecties uit zijn talloze brieven te publiceren.

Van de tientallen boeken die Heeresma tussen 1962 en 2006 publiceerde zijn er diverse verfilmd (Een dagje naar het strand bijvoorbeeld door Theo van Gogh). Ook schreef hij honderden radioprogramma's. Zijn werk is vertaald in veertien talen.

http://knack.rnews.be/nl/actualiteit/nieuws/boeken/nieuws/dichteres-ellen-warmond-overleden/article-1195052958297.htm

Knack.be » Nieuws » Boeken » Nieuws » Dichteres Ellen Warmond overleden

dinsdag 05 juli 2011

Dichteres Ellen Warmond overleden

maandag 04 juli 2011 om 12u00

Vandaag in het boekenjournaal: Ellen Warmond overleden, nieuwe Recto:Verso, longlist Libris Geschiedenis prijs bekend

Dichteres Ellen Warmond overleden

De Nederlandse dichteres Ellen Warmond is afgelopen dinsdag 28 juni op 80-jarige leeftijd overleden. Het nieuws werd bekendgemaakt door haar vriend en kinderboekenschrijver Dolf Verroen.

Ellen Warmond is het pseudoniem van Pieternella Cornelia van Yperen. Ze koos een pseudoniem omdat haar collega's op het handelskantoor waar ze als secretaresse werkte, het schrijven van gedichten 'maar een rare bezigheid' vonden.

Prijzenbeest

Warmond debuteerde in 1953 met drie gedichten in het tijdschrift 'Maatstaf'. In datzelfde jaar verschijnt haar eerste bundel ‘Proeftuin’ waarvoor ze de Reina Prinsen Geerligs-prijs wint. In 1961 voegt ze daar de Jan-Campert-prijs aan toe voor ‘Warmte, een woonplaats’. Haar hele oeuvre, waaronder ook een roman, verhalenbundels en bibliografieën, wordt bekroond met de Artishock-prijs in 1973. Haar laatste onderscheiding is de Anna Bijns-prijs voor 'de vrouwelijke stem in de letteren' (1987).

Pessimisme

De gedichten van Ellen Warmond tonen haar eerder pessimistische kijk op het leven. Een weerkerend thema is de angst en de eenzaamheid die een mens voelt in zijn confrontatie met de tijd.

Recto:Verso vers van de pers
Het zomernummer van Recto:Verso is uit! Het gratis tweemaandelijks tijdschrift bekijkt kunst en cultuur vanuit een eigengereide, kritische invalshoek. Alles draait om ambacht deze keer. De kunstenaar wil schijnbaar opnieuw doen en minder denken. Maar hebben schrijven, muziek maken, beeldhouwen iets te maken met ambachtelijk zwoegen en zweten? Recto:verso nr. 47 toont aan van wel.

Bovendien lanceert Recto:Verso zijn zomerlijn. Tot eind augustus wordt de lezer getrakteerd op een tweewekelijkse nieuwsbrief met nieuwe online artikels. Deze week zorgen geld, prestige, beeldhouwkunst en de soms moeilijke verhouding tussen de drie voor boeiend leesvoer.

Longlist Libris Geschiedenis prijs bekend

De Libris Geschiedenis prijs bekroont historische boeken die een breed publiek weten aan te spreken. Toegankelijkheid, oorspronkelijkheid en historische degelijkheid zijn de belangrijkste criteria. De prijs is een initiatief van Historisch Nieuwsblad, Libris, het Nationaal Historisch Museum, NTR/VPRO en de Volkskrant. Hij wordt dit jaar voor de vijfde keer uitgereikt.

Afgelopen vrijdag werden de tien genomineerden voor 2011 bekend gemaakt. In de longlist prijken namen als Fik Meijer met ‘De Middellandse Zee’, Theo Toebosch met ‘Uitverkoren Zondebokken’ en Auke van der Woud met ‘Koninkrijk vol sloppen’. De volledige lijst vindt u hier.
In september selecteert de jury voorgezeten door Agnes Jongerius, historica en voorzitter van de Federatie Nederlandse Vakbeweging (FNV) de vijf namen voor de shortlist. De winnaar mag op 22 oktober tijdens de Nacht van de Geschiedenis de prijs van 20.000 euro mee naar huis nemen. In 2010 viel die eer te beurt aan David Van Reybrouck voor zijn boek ‘Congo’.

Inge Pelemans

http://www.parool.nl/parool/nl/12/CULTUUR/article/detail/2459619/2011/06/29/Dichteres-Ellen-Warmond-80-overleden.dhtml

Dichteres Ellen Warmond (80) overleden

29-06-11 12:23 uur

Dichteres Ellen Warmond is gisteren na een lang ziekbed overleden. Ze is 80 jaar geworden. Dat maakte kinderboekenschrijver en vriend Dolf Verroen vandaag bekend.

http://www.rijnmond.nl/Homepage/Nieuws?view=/News/Default/2011/juni/Dichteres%20Ellen%20Warmond%20overleden

Dichteres Ellen Warmond overleden

29 juni 2011

De Rotterdamse dichteres en schrijfster Ellen Warmond is dinsdag na een lang ziekbed op 80-jarige leeftijd overleden. Dat heeft haar vriend Dolf Verroen bekendgemaakt.
De geboren Rotterdamse is vooral bekend van de bundels Warmte, Een Woonplaats en Uitzicht op Inzicht. Voor het eerste boek kreeg ze de Jan Campertprijs.

Warmond, een pseudoniem van Pietronella Cornelia van Yperen, debuteerde in 1953 met de bundel Proeftuin. Ze schreef ook een roman, Paspoort voor Niemandsland, en enkele verhalenbundels.

Haar gehele oeuvre werd in 1987 bekroond met de Anna Bijns Prijs.

Foto: Van kwaad tot erger, een bundeling met essays, interviews en columns van Ellen Warmond

Ellen Warmond overleden - Querido

www.querido.nl › Homepage › Nieuws - In cache

Op 28 juni is dichteres Ellen Warmond (Rotterdam, 1930) overleden. Warmond publiceerde haar leven lang bij uitgeverij Querido, ze schreef poëzie en proza.

http://www.querido.nl/web/Nieuws/Nieuwsartikel/Ellen-Warmond-overleden.htm

Homepage>Nieuws> Ellen Warmond overleden

Ellen Warmond overleden

http://www.volkskrant.nl/vk/article/search.do?language=nl

· ISBN

...). Ellen Warmond (Rotterdam, 1930), wier eerste bundel Proeftuin uit 1953 met de Reina Prinsen Geerligsprijs werd bekroond, publiceerde Kaalslag, haar twintigste boek (Querido; ¿ 32,50...

29/10/99 00:00

· Literaire prijs voor Helene Nolthenius

...De Anna Bijns Prijs is in 1986 in het leven geroepen om de vrouwelijke stem in de letteren te bevorderen en werd eerder toegekend aan Josepha Mendels, Ellen Warmond, Inez van Dullemen, Christine D'Haen, Elisabeth Keesing, Hanny Michaelis en ...

08/07/99 00:00

· De verleden tijd van lief

...Het is Van Coillie gelukt gedichten te bundelen die in zichzelf bijna een definitie van de dichtkunst zijn: 'want liefde en het besef/ van liefde daaraan onsteken/ ogen en stemmen hun licht/ daarin ontbloeien de lippen/ daaruit ontstaat het ...

23/04/99 00:00

Inkt, tranen en hartenbloed

...Ook Je bent van Ellen Warmond vind ik prachtig...

08/12/98 00:00

Old Shatterhand, maar met een stijf been

...Ellen Warmond, Alfred Kossmann, Willem van Toorn, H.C....

24/04/98 00:00

http://forum.fok.nl/topic/1675614 - quote: Dichteres Ellen Warmond (80) overleden

29-06-11 12:23 uur - Dichteres Ellen Warmond is gisteren na een lang ziekbed overleden. Ze is 80 jaar geworden. Dat maakte kinderboekenschrijver en vriend Dolf Verroen vandaag bekend.

De dichteres is vooral bekend van de bundels Warmte, een woonplaats (1961) en Uitzicht op inzicht (1974). Voor het eerste boek ontving ze de Jan Campertprijs.

Proeftuin
Warmond debuteerde in 1953 met de bundel Proeftuin, bekroond met de Reina Prinsen Geerligsprijs. De toon van de gedichten week sterk af van die van de toen modieuze Vijftigers, zegt Verroen. Tot deze dichtstroming, verwant aan de Cobra-beweging, worden onder anderen Hugo Claus, Lucebert en Gerrit Kouwenaar gerekend.

Roman
Maar Warmond deed meer dan dichten. Zij schreef ook de roman Paspoort voor niemandsland (1961) en enkele verhalenbundels. Ook werkte zij mee aan schrijversprentenboeken over onder anderen Simon Vestdijk.

Haar hele oeuvre is in 1987 bekroond met de Anna Bijns Prijs. (ANP/Redactie)

http://bibliothekeneemland.aquacatutrecht.nl/?q=author:%22Warmond,%20Ellen%22 –

Boek

Kaalslag

Ellen Warmond

Gedichten over ouderdom.

Onderwerp:

Ouderdom, Gedichten

Gevonden:

Ellen (1) Warmond (1)

Waar staat het?

Boek

Persoonsbewijs voor inwoner

Ellen Warmond

Ellen Warmond is een pseud. van Petronella C. van Yperen. Ondertitel op omslag: Een keuze uit de gedichten.

Gevonden:

Ellen (2) Warmond (2)

Waar staat het?

Boek

Tegenspeler tijd : een keuze uit de gedichten

Ellen Warmond

Gevonden:

Ellen (1) Warmond (1)

Waar staat het?

Boek

Vluchtstroken van de taal

Ellen Warmond

Ellen Warmond is een pseud. van Petronella C. van Yperen.

Gevonden:

Ellen (2) Warmond (2)

Waar staat het?

Boek

Gesloten spiegels

Ellen Warmond

Jaar:

1979

Gevonden:

Ellen (2) , Warmond (2)

Niet beschikbaar in provincie Utrecht, u kunt wel reserveren

Boek

Ordening

Ellen Warmond

Jaar:

1981

Gevonden:

Warmond (2) , Ellen (1)

Niet beschikbaar in provincie Utrecht, u kunt wel reserveren

Boek

Van kwaad tot erger

Ellen Warmond

Jaar:

1981

Gevonden:

Ellen (3) , Warmond (3)

Niet beschikbaar in provincie Utrecht, u kunt wel reserveren

Boek

Vragen stellen aan de stilte

Ellen Warmond

Jaar:

1984

Gevonden:

Ellen (2) , Warmond (2)

Niet beschikbaar in provincie Utrecht, u kunt wel reserveren

Boek

E. du Perron

E. du Perron-de Roos, Ellen Warmond, G. Borgers

Jaar:

1980

Gevonden:

Ellen (1) , Warmond (1)

Niet beschikbaar in provincie Utrecht, u kunt wel reserveren

http://www.rsscockpit.com/article.do?action=show&id=2150756215

Dichteres Ellen Warmond overleden

29-06-11 11:36

Dagblad van het Noorden - Cultuur

DEN HAAG - Dichteres Ellen Warmond is dinsdag na een lang ziekbed overleden. Dat maakte kinderboekenschrijver en vriend Dolf Verroen woensdag bekend.... Lees verder
Trefwoorden: Den Haag, Warmond, Dolf Verroen

Ellen Warmond (1930-2011)

Rotterdam

Proeftuin

Anders dan Vijftig

Existentialisme of melancholie

Proza

Letterkundig Museum

Literatuur

Titels door Ellen Warmond

Links

English homepage
Contact Sitemap Printen

Exposities en Collecties

Ellen Warmond (1930-2011)

Rotterdam

Proeftuin

Anders dan Vijftig

Existentialisme of melancholie

Proza

Letterkundig Museum

Literatuur

Titels door Ellen Warmond

Schrijversinfo.nl - Ellen Warmond - Profiel

Achternaam: Warmond - Voornaam: Ellen - Geboren: 23-09-1930 Te: Rotterdam - Pseudoniem(en): Ellen Warmond is het pseudoniem van Pieternella Cornelia van Yperen. Ze koos een pseudoniem omdat haar collega's op het handelskantoor het schrijven van gedichten 'maar een rare bezigheid' vonden.

Voor tweedehands boeken	Ook van Ellen Warmond
Raban Internet Antiquariaat	Klik hier !

Werk

Poëzie

Proeftuin (1953)
Naar men zegt (1955)
Weerszij van een wereld (1957)
Warmte, een woonplaats (1961)
Het struisvogelreservaat (1963)
De huid als raakvlak (1964)
Testbeeld voor koud klimaat (1966)
Geen bloemen, geen bezoek (1968)
Mens: een inventaris (verzamelbundel) (1969)
De groeten aan andersdenkenden (1970)
Leg je gezicht af. Zes ansichtkaarten met liefdesgedichten (met Remco Campert, Lizzy Sara May, Willem van Toorn, Hans vlek, Charles B. Timmer) (1971)
Saluutschot met knaldemper (1972)
Uitzicht op inzicht (1974)
Implosie (1976)
Gesloten spiegels (1979)
Tegenspeler tijd (keuze uit de gedichten) (1979)
Ordening (1981)
Vragen stellen aan de stilte (1984)
Vluchtstroken van de taal (1988)
Persoonsbewijs voor inwoner (1991)
Poëzie (bibliofiel, 50 ex.) (1993)
Kaalslag (1999)

Voor kinderen:

Beestenboel (1973)

Proza

Paspoort voor niemandsland (1961)
Eeuwig duurt het langst (verhalen) (1961)
Van kwaad tot erger (verhalen) (1968)

Vertalingen/bewerkingen

Shirley Jackson, Bramen met arsenicum (1963)
Ed Leander, Zie je me goed? (1973)
Werk van Ellen Warmond in 'Tärningskastet 12' (vertaald in het Zweeds door Lasse Söderberg) (1985)

Ellen Warmond was medesamensteller van

A. Roland Holst. Schrijversprentenboek 1 (1958)
S. Vestdijk. Schrijversprentenboek 2 (1958)
J. Greshoff. Schrijversprentenboek 3 (1959)
H. Marsman. Schrijversprentenboek 4 (1960)
Menno ter Braak. Schrijversprentenboek 5 (1961)
J. Slauerhoff. Schrijversprentenboek 6 (1961)
Pierre Kemp. Schrijversprentenboek 7 (met anderen) (1961)
Anna Blaman. Schrijversprentenboek 8 (met anderen) (1962)
Louis Couperus. Schrijversprentenboek 9 (met anderen) (1963)
Herman Heijermans. Schrijversprentenboek 11 (met anderen) (1964)
De beweging van vijftig. Schrijversprentenboek 10 (met anderen) (1965)
Herman Gorter. Schrijversprentenboek 12 (met anderen) (1966)
E. du Perron. Schrijvers prentenboek 13 (met anderen) (1969)

Bloemlezingen

Tijdschriften

Ellen Warmond debuteerde met drie gedichten in het eerste nummer van 'Maatstaf' (april 1953).
Ellen Warmond was redactrice van 'Gard Sivik'.
Ellen Warmond publiceerde in 'De Nieuwe Stem', 'De Vlaamse Gids', 'Mandril', 'Het Parool', 'Vrij Nederland', 'Haagsche Courant'.

Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)

Een bijdrage van Truusje van de Kamp over Ellen Warmond: 'Scheppen in de luwte van de taal' in 'Schrijfsters in de jaren vijftig', samengesteld door Margriet Prinssen en Lucie Th. Vermij (1991)
Een bijdrage over Ellen Warmond in 'Kritisch Lexicon van de Nederlandstalige Literatuur na 1945' door Jan van der Vegt (februari 1984/februari 2002)
Trudy van Wijk, 'De huid vanzelfsprekend bewonen. Literair existentialisme en mystiek bij Ellen Warmond' (proefschrift) (2003)
Uitgeverij Novelle gaf in 1993 een setje bierviltjes met gedichten uit. Op één viltje stond het gedicht 'Wat anders?' van Ellen Warmond.
In Tilburg ligt voor de ingang van Studio Schouwburg een steen met het gedicht 'Poëzie' van Ellen Warmond.

Literaire prijzen

Vara-prijsvraag 1952
Reina Prinsen Geerligs-prijs 1953 voor 'Proeftuin'.
Jan Campert-prijs 1961 voor 'Warmte, een woonplaats'.
Artishock-prijs 1973 voor haar gehele oeuvre.
Anna Bijns-prijs 1987 voor 'de vrouwelijke stem in de letteren'.

Ellen Warmond was lid van de jury voor:

Poëzieprijs van de gemeente Amsterdam 1963
P.C. Hooft-prijs 1967
Reina Prinsen Geerligs-prijs 1968

Opmerkingen

Ellen Warmond was de jongste in een gezin met vier kinderen. Haar vader was vertegenwoordiger in de meubelindustrie.
Als kind maakte Ellen Warmond het bombardement op Rotterdam mee. Glasscherven en vlammen komen in haar werk terug en duiden meestal paniek aan.
Ellen Warmond volgde na de HBS (Hofstedestraat) vanaf 1946 een balletopleiding. Waarschijnlijk komt hier de grote rol die spiegels in haar werk spelen vandaan.
Ze danste enkele jaren bij het Rotterdams Ballet Ensemble. Omdat ze hier niet voor betaald werd, werkte ze daarnaast als secretaresse op een handelskantoor. In 1953 stopte ze met ballet.
Ze werkte van 1955 tot 1983 bij het Nederlands Letterkundig Museum in Den Haag. Ze was daar assistente van de hoofdconservator.
Ellen Warmond woont sinds 1968 in Den Haag.
Voor het Letterkundig Museum werkte ze mee aan diverse Schrijversprentenboeken.
De gedichten van Ellen Warmond hebben veelal een pessimistische ondertoon. Een terugkerend thema is de confrontatie van de mens met de tijd, waardoor de mens eenzaamheid en angst ervaart.
Ellen Warmond maakt vaak gebruik van personificatie.
Ellen Warmond maakte in 1978 en 1980 reizen naar Nepal en Sikkim in de Himalaya.

Anderen over Ellen Warmond

Nog steeds schrijft zij gedichten die modern-conventioneel van vorm zijn, vol gladde woordspelingen. Ik twijfel niet aan de echtheid van de menselijke emotie die er achter ligt, maar ik mis er vrijwel steeds de poëtische spanning in die ze pretenderen. Ik vrees dat Ellen Warmond haar lezers vooral zal vinden onder mensen die van de poëzie vooral niet meer verwachten dan een oppervlakkige, handzame ontroering. Maar ten slotte wordt ook daarmee in een behoefte voorzien. (A.N., NRC, 21-11-1964)
Het thema van de intimiteit beheerst de gedichten die Ellen Warmond heeft gebundeld in Gesloten spiegels. Vaak is intimiteit bij haar de winst die toch nog uit verlies voortvloeit. (Karel Soudijn, NRC, 27-07-1979)
Die beeldspraak is een exponent van haar levensgevoel en daarin schuilt het eigene van haar poëzie. Onder de dichters van '50 behoort zij tot de enkelen die het zuiverst het existentialisme en belangrijke existentiefilosofische begrippen als tijd en niets, in poëzie hebben omgezet. Dat is de constante factor in haar werk. (Jan van der Vegt, NRC, 30-05-1980)
De ontwikkeling in de poëzie van Ellen Warmond is wel eens treffend gekenschetst als een van kwetsbaarheid naar weerbaarheid. (Maarten Doorman, VN, 15-10-1988)
Wat overblijft is Ellen Warmonds sceptisch mensbeeld. De mens is onder zijn kleren, zijn masker waarin hijzelf en anderen trachten te geloven, slechts een doodsbang, ellendig en weerloos dier: 'een haas waarop van alle kanten geschoten wordt.' (Truusje van de Kamp, Schrijfsters in de jaren vijftig, blz. 207)

Mijn favoriete citaat

Verdriet kan een bloedige wond zijn
in spiegels; de huid die de wereld
ziet, is een beetje vervuild

daarom: het is allemaal
om te lachen, zullen we zeggen
als we zijn uitgehuild.(Ellen Warmond, Leven, soms (fragment),
Het struisvogelreservaat, blz. 16)

Bronnen o.a.

Wie is die... Auteurs van Singel 262 (1966)
Lexicon van de moderne Nederlandse literatuur (1978)
Ik hou van jou. Drieënnegentig auteurs van Querido (1982)
Kritisch Lexicon van de Nederlandstalige Literatuur na 1945 (februari 1984/februari 2002)
Spectrum Nederlandstalige auteurs (1985)
Nederlandse literaire prijzen 1880-1985 (1986)
Winkler Prins lexicon van de Nederlandse literatuur (1986)
Vrouwenlexicon (1989)
Schrijfsters in de jaren vijftig (1991)
Prisma van de pseudoniemen (1992)
Oosthoek lexicon Nederlandse & Vlaamse literatuur (1996)

Website Koninklijke Bibliotheek (mei 2009)

http://www.literatuurplein.nl/persdetail.jsp?persId=38558

Auteursinformatie

Ellen Warmond (v)

Echte naam: Pietronella Cornelia van Yperen
Ellen Warmond werd op 23 september 1930 geboren te Rotterdam.
Zij is op 28 juni 2011 overleden.

Gekoppelde boeken

Kaalslag
(Auteur)
Querido, ISBN 90-214-8768-3, 1999, prijs €14,95, niet leverbaar via het CB.
Persoonsbewijs voor inwoner
(Auteur)
Querido, ISBN 90-214-8767-5, 1991, prijs €7,00, niet leverbaar via het CB.
Vluchtstroken van de taal
(Auteur)
Querido, ISBN 90-214-8765-9, 1988, geen informatie over leverbaarheid.
Vragen stellen aan de stilte
(Auteur)
Querido, ISBN 90-214-8764-0, 1984, geen informatie over leverbaarheid.

Nieuws

29-06-2011: Dichteres Ellen Warmond overleden

Literaire Prijzen

Jan Campert-prijs 1961 (Winnaar)

Relevante links

Algemeen

Gedichten online

Reacties (1)

1 G.M.J.A. van Wijk - 21-04-2009 22:42:12

Aanvullende informatie over Ellen Warmond:Prijzen: Reina Prinsen Geerligsprijs 1953 (samen met Remco Campert)Secundaire literatuur: Trudy van Wijk, De huid vanzelfsprekend bewonen. Literair existentialisme en mystiek bij Ellen Warmond. (dissertatie) Universitaire Pers Maastricht 2003 (ISBN 90-5278-387-X); p. 279. (hierin is onder meer een primaire biobliografie te vinden)

http://www.dbnl.org/tekst/kort006isvo01_01/kort006isvo01_01_0168.php

[p. 147] Ellen Warmond 1930 - Door Jan van der Vegt

Ellen Warmond. Foto: Hans Roest.

In de bundel Vragen stellen aan de stilte (1984) noemt Ellen Warmond een van de gedichten ‘Taakomschrijving’. Zij zegt daar, dat men iets zou moeten maken wat niets aantoont, iets als glas / waar niets doorheen schijnt. Dit is een van de vele plaatsen in haar latere werk die weerspiegelen, dat ze zoekt naar verstilling, evenwicht, het opheffen van doelbewust streven. Deze levensinstelling, die oosters aandoet, tekent zich echter in de vroegere bundels al af. In Weerszij van een wereld (1957) staat: je ogen waren wit van zwijgen / je lippen kusten elkaar. Maar hier gaat het over de ander, die in zichzelf besloten en onbereikbaar is.

In Proeftuin (1953), de debuutbundel van Ellen Warmond, valt op dat steeds metaforen worden gekozen uit de wereld van communicatiemiddelen: brief, telefoon, zendstation. Hier spreekt een wanhoop uit om verbroken communicatie, maar ook angst om tekort en vervreemding nemen in dit vroege werk een opvallende plaats in, verbonden met de verschrikking van een concreet ervaren tijd, de dreiging van het niets. Dit maakte Warmond tot een van de schrijvers die stem gaven aan een existentialistisch levensgevoel.

Men kan de ontwikkeling in de poëzie van Ellen Warmond opvatten als een poging door middel van scepsis de sterke emoties als angst en wanhoop te neutraliseren. Dat geeft onvermijdelijk aan haar werk een wat beschouwelijk karakter en meer dan eens verwerkt zij filosofische begrippen of verwijst zij daarnaar. Daarmee is allerminst bedoeld dat in haar poëzie de abstractie een grote rol zou spelen.

Haar mooiste liefdesgedichten staan in Warmte, een woonplaats

Toelichting

Gedicht door Ellen Warmond, gebundeld in Weerszij van een wereld (1957).

[p. 148]

(1961) maar daarin zegt zij dat die woonplaats tussen liefde en het besef daarvan wordt gebouwd, niet in de liefde. Wat we nastreven is net niet haalbaar, zoals in ‘De nadagen van Prometheus’ de held op 2 passen afstand van het gelijk moet sterven. Er is in ons bestaan een inoperabel tekort (Proeftuin). Warmonds visie op de mens kan daarom niets anders dan een sceptisch humanisme zijn, dat ze zelf een humanisme voor kleinbehuisden noemde (Geen bloemen / Geen bezoek, 1968). Ook uit die woorden blijkt de ironie die overal in haar werk te proeven is en die geen relativerend spel is maar een levensvoorwaarde.

Gaandeweg werd in Warmonds poëzie de behoefte aan inkeer sterker. Titels als Uitzicht op inzicht (1974) en Implosie (1976) spreken in dit opzicht boekdelen. Die inkeer is het streven naar niets meer willen, naar evenwicht, naar het stellen van vragen aan de stilte waarvan geen antwoord te verwachten valt. Het sluiten van de spiegel noemde ze dit in Gesloten spiegels (1979). Maar dit oosterse kan de westerse realiteit niet wegnemen: door iedere gedachte aan niets / rijdt met knersende remmen een tram schrijft ze vol zelfspot in Uitzicht op inzicht; ironie die een emotie als wanhoop maar nauwelijks maskeert. Een streven naar versobering en evenwicht is ook in de vorm van Warmonds gedichten zichtbaar. Haar toch al korte gedichten zijn steeds meer concentratie en helderheid gaan vertonen en na een aanvankelijke overdaad aan metaforen heeft zich een trefzeker, sober beeldgebruik ontwikkeld.

Tegenspeler tijd noemde ze haar keuzebundel uit 1979. Door het niets niet meer als verschrikkelijke leegte te ervaren, lijkt Warmond in dit spel naar remise te streven. Over meer maakt ze zich geen illusies.

Bijna om niets

Al mijn woorden heb ik al opgedeeld

tussen jij en jou en jouw

meer kan ik niet doen

ik leg mijn handen op

het hakblok van je argwaan

ik roep de vogels aan

om bijval

de wind houdt zich afzijdig

maar goedmoedige wolken zeggen

dat het verdriet voorbij is.

Gedicht door Ellen Warmond, gebundeld in Naar men zegt (1955).

Ellen Warmond en Gerrit Borgers. Foto: Edith Visser.

Overig werk

Naar men zegt (1955), Eeuwig duurt het langst (1961), Paspoort voor niemandsland (1961), Het struisvogelreservaat (1963), De huid als raakvlak (1964), Testbeeld voor koud klimaat (1966), Van kwaad tot erger (1968), Mens: een inventaris (1969), De groeten aan andersdenkenden (1970), Voorkeur willekeur (1972), Saluutschot met knaldemper (1972), Beestenboel (1973), Ordening (1981).

http://www.boekboek.nl/boekboek/show/id=1199/dbid=8193/typeofpage=30185 – 5-7-11

Ellen Warmond

Biografie nog niet aanwezig. Volgt z.s.m.

Leverbare titels

Kaalslag
(1999) Paperback
90 214 8768 3

Persoonsbewijs voor inwoner
(1991) Paperback
90 214 8767 5

http://www.nederlands.nl/nedermap/citaten/citaat/53145.html?zoekresultaat=ja

citaat (nr. 1465):

Hij vergiste zich telkens opnieuw
op dezelfde hoopvolle wijze.Context: uit het werk van Ellen Warmond

Geciteerde: Ellen Warmond
Inzender: Anoniem, 30-09-2003

http://www.cs-music.com/features/cards/poster_monday.html

http://www.cubra.nl/poezie/bikkelhardepoezie/poezietegelstilburg/warmond.htm

INHOUD POËZIETEGELS TILBURG

INHOUD BIKKELHARDE POËZIE

HOME

POËZIE

AUTEURS

TEKSTEN

BRABANTS

INTERVIEWS

SPECIAAL

KUNST

FOTOGRAFIE

Print deze Pagina

WaarVoor de ingang van Studio Schouwburg ligt deze steen.

http://ace.home.xs4all.nl/Literaria/Poem-Warmond.html

Naar men zegt

Naar men zegt is dit
het leven der wijzen:

niet meer bewegen stilstaan als een berg
zeer ouderwetse liefdesbrieven lezen
een kerkboek kopieren zonder lachen
bij willekeurige voorbijgangers
naar hun gezondheid informeren

1 boek bezitten met het alfabet
letter voor letter op een ander blad geschreven
daar lang in lezen
dan tevreden als een varen
het lichaam samenvouwen
en gaan slapen.

Ellen Warmond

http://home.kpn.nl/corpetrus.001/Ned.ged/ng59.htm

Leven, soms

Leven is soms een wat smerige

ziekte, een beetje lachwekkend

voor derden, voor buitenstaanders

nooit tragisch genoeg, nooit ruimte

genoeg voor de zeer imposante

armzwaai van zie mijn ellende

zie mijn ellende, hier kom ik,

hier kom ik hinkende aan

verdriet kan een bloedige wond zijn

in spiegels; de huid die de wereld

ziet, is een beetje vervuild

daarom: het is allemaal

om te lachen, zullen we zeggen

als we zijn uitgehuild.

Ellen Warmond

_________

U kunt van hier naar...

Het volgende gedicht

Het overzicht

Home

***

http://www.gedichten.nl/nedermap/gedichten/gedicht/68103.html?zoekresultaat=ja

gedicht (nr. 1273):

Nadagen

Langzamerhand ken ik veel
te veel doden
vervagend vervallen
aan vroeger zij hebben
meer tijd dan wij

veinzend geen verleden
ontledigd te hebben
geen ruimte
aan ons ontstolen
te hebben
geen boodschap
aan ons.
--------------------
Uit: 'Kaalslag', 1999.

Schrijver: Ellen Warmond
Inzender: JB, 11-06-2004

Sans rancune (De magieloze medicijnman opgedragen)

Een mens zei hij is een vorstendom
van mogelijkheden:

hij kan een luis zijn op de vervuilde
behuilde huid van de wereld

zich in het uniform der vrees
verkleden kompressen gebeden
op de lippen leggen en zeggen
tranen zijn aardse vreugden

hij kan een hoogmogende stem zijn
een windstil zingen
of manshoog vloeken met ogen
witblind van liefde

een mens zei hij
is een kristal van kansen.

http://twitter.com/#%21/Aad_LetMus/statuses/86001019141623808

@Aad_LetMus Aad Meinderts

Ellen Warmond (1930) overleden

29 Jun via Twitter for iPhone

Retweeted by FrankHockx

http://www.tzum.info/tag/ellen-warmond/

Nieuws: Ellen Warmond (1930-2011) overleden

woensdag 29 juni 2011 | Coen Peppelenbos | 0 reacties

Geconfronteerd met de vraag: ‘Waarom schrijft u altijd van die vieze boeken?’ na afloop van een lezing, besluit schrijfster Ellen Warmond om eens een positief boek te schrijven. ‘Onze taal kent te veel negatieven, waarvan het positief niet (of niet meer) bestaat. De jongerenliteratuur is onbekookt en onbesuisd, omdat in onze taal de mogelijkheid ontbreekt bekookt en besuisd te zijn.’ De flaptekst voor een bestseller heeft ze dan al klaar.

‘In een ver land breken lusten uit, omdat de nieuwe minister van financiën de bevolking zo heus bejegent. Men acht hem dan ook algemeen een guur type, een behouwen en beschoft mens, kortom een uitermate gelikte beer. Zoals uit het verhaal verder blijkt, is de minister een echt kind van zijn benullige vader, die veertig jaar voor de aanvang van deze geschiedenis op stuimige wijze eerbare voorstellen heeft gedaan aan een kreukbaar meisje, dat, zoals de lezer ontdekken zal, de gehuwde moeder van de minister wordt.’

Het ‘onvieze’ boek dat Ellen Warmond in Van kwaad tot erger beschrijft is er niet gekomen. Warmond was ook meer een dichteres. In 1953 ontving ze de Reina Prinsen Geerligs-prijs voor Proeftuin, in 1987 de Anna Bijns-prijs voor haar gehele oeuvre.

http://www.theatervandeverlorentijd.nl/dichtwerk/TVT-dichtwerk-04-gedichteninvoorbereiding.htm

Ellen Warmond (1930)

Ellen Warmond * / Later is Ellen

Warmond (1930) 'Persoonsbewijs voor inwoner', Querido, Amsterdam 1991³

Ellen Warmond Je bent

Ellen Warmond (1930) 'Warmte, een woonplaats', 1961,

'Persoonsbewijs voor inwoner', Querido, Amsterdam 1991¹

Ellen Warmond Miniatuur

Ellen Warmond (1930) 'Weerszij van een wereld', 1957, 'Persoonsbewijs voor inwoner', Querido, Amsterdam 1991¹

Ellen Warmond Schipbreuk

Ellen Warmond (1930) 'Proeftuin', 1953, 'Persoonsbewijs voor inwoner', uitgeverij Querido, Amsterdam 1991¹

http://erfgoedman.web-log.nl/alleen_woorden_tellen/2011/07/bert-brul.html

ALLEEN WOORDEN TELLEN

« BRAM | Hoofdmenu

BERT BRUL

‘Daarom ben ik lezend passagier

Op weg naar woorden en papier’

(Boudewijn Büch)

Ellen Warmond en Heere Heeresma dood. Als middelbare scholier werd mijn interesse in poëzie gewekt en aangewakkerd door in Lodewick opgenomen gedichten van Ellen Warmond. Klassikaal moesten we een van die gedichten ‘verklaren’, een even uitdagende als onmogelijk opgave. In ‘Werken voor de eeuwigheid’ (2004), de geschiedenis van het Letterkundig Museum, geschreven door Nop Maas, komt medewerkster Ellen Warmond ook aan het woord.

Heere Heeresma heb ik pas geleden nog uit mijn kast gepakt om te herlezen (o.a. ‘Bevind van zaken’ en ‘Hip hip hip voor de antikrist’). Bezit ook zijn briefwisseling ‘Hier mijn hand en daar je wang’ met Laurie Langenbach (1947-1984). Daarin schrijft Heeresma, n.a.v. het overlijden van Hans Andreus, dat hij van hem nog een boek had geleend over de Dood. Andere mooie anekdote: dat Heeresma een plotselinge onbedwingbare impuls kreeg om de dichter-schrijver E. Hoornik te bellen, hoewel hij verder niet zo veel met hem van doen had. Na veel getwijfel grijpt Heeresma de telefoon, om van Hoornik’s vrouw te vernemen dat Hoornik een uur eerder is overleden.

http://www.gedichten.nl/

Laatste nieuws: Naam:	Redactie
Datum:	29-06-2011
Bericht:	Ellen Warmond (80) overleden Ellen Warmond is gisteren na een lang ziekbed overleden. Ze is 80 jaar geworden. De dichteres is bekend van de bundels Warmte, een woonplaats (1961) en Uitzicht op inzicht (1974). Voor het eerste boek ontving ze de Jan Campertprijs. Ellen debuteerde in 1953 met de bundel Proeftuin, bekroond met de Reina Prinsen Geerligsprijs. De toon van de gedichten week af van die van de toen modieuze Vijftigers. Haar hele oeuvre is in 1987 bekroond met de Anna Bijns Prijs.

http://www.scholieren.com/werkstukken/40878

Gedicht 6: Changement de decor door Ellen Warmond, uit gedichtenalbum de Proeftuin 1953
1. Zodra de dag als een dreigbrief
2. in mijn kamer wordt geschoven,
3. worden de rode zegels van de droom
4. door snelle messen zonlicht gebroken.

5. Huizen slaan traag hun bittere ogen op
6. en sterren vallen doodsbleek uit hun banen.

7. Terwijl de zwijgende schildwachten,
8. nachtdroom en dagdroom, haastig
9. elkaar hun plaatsen afstaan,
10. legt het vuurpeloton van de twaalf
11. nieuwe uren bedaard op mij aan.

A. De vorm van het gedicht
1. Opbouw: 3 strofen met
de eerste strofe een kwatrijn,
de tweede strofe een distichon,
de derde strofe een kwintet.

2. Rijm: Er is sprake van gebroken rijm, door het hele gedicht heen.

3. Metrum: Jambe.

4. Beeldspraak :
- Antithese
* Regel 8: nachtdroom en dagdroom
- Enjambement en Eufemisme
* Regel 1o: Legt het vuurpeloton van de twaalf nieuwe uren bedaard op mij aan.
- Alliteratie
Regel 1: Dag – Dreigbrief

5. Stijlfiguren :
- Vergelijking
* Regel 1: Zodra de dag als een dreigbrief
- Metafoor
* Regel 3: De rode zegels van de droom
* Regel 4: Door snelle messen zonlicht
* Regel 10: het vuurpeloton van de twaalf nieuwe uren
-Personificatie
* Regel 5: Huizen slaan traag hun bittere ogen op
* Regel 6: Doodsbleek
- Vergelijking zonder als
* Regel 7 en 8: De zwijgende schildwachten, nachtdroom en dagdroom’
- Synesthesie
* Regel 5: bittere ogen

B. De Inhoud van het gedicht
De zinnen hier hebben overeenkomsten.
1. Zodra de dag als een dreigbrief
2. in mijn kamer wordt geschoven,

10. legt het vuurpeloton van de twaalf
11. nieuwe uren bedaard op mij aan.

Zinnen 1 en 2 met zinnen 10 en 11 :à
- Dreigbrief en Vuurpeloton zijn beide bedreigingen.
- De dag en de twaalf nieuwe uren
- in mijn kamer en op mij aan
- bedaard en geschoven

3. worden de rode zegels van de droom
4. door snelle messen zonlicht gebroken.

7. Terwijl de zwijgende schildwachten,
8. nachtdroom en dagdroom, haastig
9. elkaar hun plaatsen afstaan,

Zinnen 3 en 4 met zinnen 7,8 en 9 :à
- rode zegels en zwijgende
- snelle ( messen & haastig
- astaan en losgebroken
( “ze beschermen beide iets” )à- rode zegels en schildwacht.
- droom en nacht – dag en droom

5. Huizen slaan traag hun bittere ogen op
6. en sterren vallen doodsbleek uit hun banen.

zin 5 en 6 :à
changement de decor.à“het hart ” van het gedicht. Beschrijft het overgaan van nacht naar dag. Komt overeen met de titel.
nieuwe dag.àZin 1 en 2
zin 8: nachtdroom en dagdroom; haastig afstaan want degene die dit schrijft wil niet met de buitenwereld in contact staan.

2. De ik figuur wordt wakker door het zonlicht in zijn/ haar kamer.
Iedereen en alles komt weer tot leven. Er komt een nieuwe dag aan.
Er is weer een afwisseling van nacht naar dag, er komen 12 uren met daglicht aan

3. Thema; De persoon in het gedicht leidt aan levensmoeheid, hij/ zij is depressief en ziet op tegen elke nieuwe dag.

C. beoordeling van het gedicht.
1. Ik vind het gedicht ontroerend, omdat ik het echt zonde vind, als iemand depressief is. Dit is een serieuze ziekte.

2. Ik vind het gedicht gevoelig, omdat depressiviteit toch een gevoelig onderwerp is. Iemand die levensmoe is, wil dit niet openlijk vertellen natuurlijk.

3. Ik vind het gedicht onherkenbaar, omdat ik zelf niet depressief ben. Ik weet niet hoe het voelt om zo tegen de wereld aan te kijken.

4. Ik vind het gedicht waardevol , omdat dit gedicht iets vertelt over het leven van een persoon die heel anders aankijkt tegen het leven als “normale” mensen. Zij kunnen niet normaal leven zoals de meesten.

5. Ik vind het gedicht origineel, omdat niet iedereen zo’n onderwerp verzint.

http://www.schrijverspunt.nl/creatief-schrijven/newsfeeds/knack.be.html

Dichteres Ellen Warmond overleden

Vandaag in het boekenjournaal: Ellen Warmond overleden,...

http://www.niekvanbaalen.net/fens/qbeklikthesaurustermterm_test.php?Term=vrouwelijke+auteur+%28%26ndash%3Bs%29+%26raquo%3B+%28tekst%29+geschreven+door+vrouw%28en%29

· 1963-06-29Evenwicht tussen hoofd en hart. "Struisvogelreservaat" en "Balans". Elisabeth Eybers en Ellen Warmond, verzen zowel uit Zuid–Afrika als Nederland.

· 1964-10-24Dichten als zacht redeneren. Verzen van Ellen Warmond, José Boyens en F.L. Bastet

· 1968-05-21dichter als afgraver (III), De – . Ad Zuiderent en Ellen Warmond

Warmond, EllenArtikelen

· 1956-01-14 00:00:00heldere stem en verlate echo

· 1958-12-24 00:00:00ik giet water over de smachtenden uit

· 1960-09-03 00:00:00Grap

· 1961-03-04 00:00:00jaar 1934 en het jaar 1961, Het – . Het boek dat er niet is en een bloemlezing. De Nederlandse romanliteratuur is een literatuur van ouderen

· 1961-09-28 00:00:00Bundelen

· 1961-12-23 00:00:00Beschrijven in plaats van verbeelden. De kleine wereld van de roman. Figuren volgens patroon

· 1962-03-24 00:00:00Zonder spreekverbod. Bij het 'Taboe'–nummer van Gard Sivik

· 1963-06-29 00:00:00Evenwicht tussen hoofd en hart. "Struisvogelreservaat" en "Balans". Elisabeth Eybers en Ellen Warmond, verzen zowel uit Zuid–Afrika als Nederland.

· 1963-11-23 00:00:00Vanachter een hoge stapel boeken, boeken... Wordt de wereld minder deugdzaam? Pogingen tot beknoptheid

· 1964-10-03 00:00:00komende, Het

· 1964-10-24 00:00:00Dichten als zacht redeneren. Verzen van Ellen Warmond, José Boyens en F.L. Bastet

· 1966-07-09 00:00:00Drie bundels gedichten

· 1968-05-21 00:00:00dichter als afgraver (III), De – . Ad Zuiderent en Ellen Warmond

· 1969-09-13 00:00:00Literatuur en leven. Twee nieuwe prentenboeken: Nescio en Du Perron Zie ook

· vrouwelijke auteur (–s) » (tekst) geschreven door vrouw(en)

http://wapedia.mobi/nl/Nederlands_Letterkundig_Museum

3. Schrijversprentenboeken

Het Letterkundig Museum heeft in samenwerking met de Amsterdamse uitgeverij De Bezige Bij een reeks rijk geïllustreerde boeken gepubliceerd die gewijd zijn aan één schrijver of een groep schrijvers. Daarin wordt de bio- en bibliografie van het onderwerp op de voet gevolgd. De eerste 22 delen worden aangeduid als Schrijvers prentenboek, de overige als Schrijversprentenboek.

A. Roland Holst. ’s-Gravenhage 1958. Samengesteld door Bert Bakker, Gerrit Borgers, Jan Hulsker, Jurriaan Schrofer en Ellen Warmond. Tweede druk 1963. Derde druk 1968. Vierde, herziene druk 1983.
S. Vestdijk. ’s-Gravenhage 1958. Samengesteld door Bert Bakker, Gerrit Borgers, Jan Hulsker, Jurriaan Schrofer en Ellen Warmond. Tweede druk 1962. Derde druk 1968. Vierde, herziene druk 1983. Bijzonderheden: gekozen als een van de best verzorgde boeken van 1958.
J. Greshoff. ’s-Gravenhage 1959. Samengesteld door Gerrit Borgers, Pierre H. Dubois, Jan Hulsker, Jurriaan Schrofer en Ellen Warmond en ingeleid door Pierre H. Dubois. Tweede druk 1963.
H. Marsman. ’s-Gravenhage 1960. Samengesteld door Gerrit Borgers, Jan Hulsker, Arthur Lehning, Jurriaan Schrofer en Ellen Warmond en ingeleid door Arthur Lehning. Tweede druk 1963. Derde druk 1980.
Menno ter Braak. ’s-Gravenhage 1961. Samengesteld door D.A.M. Binnendijk, Gerrit Borgers, Jan Hulsker, Jurriaan Schrofer en Ellen Warmond en ingeleid door D.A.M. Binnendijk. Tweede druk 1980.
J. Slauerhoff. ’s-Gravenhage 1961. Samengesteld door Bert Bakker, Gerrit Borgers, Jan Hulsker, C.J. Kelk, K. Lekkerkerker, Jurriaan Schrofer en Ellen Warmond en ingeleid door F.C. Terborgh. Tweede druk 1965. Derde druk 1980.
Pierre Kemp. ’s-Gravenhage 1961. Samengesteld door Bert Bakker, Gerrit Borgers, Jan Hulsker, Fred van Leeuwen, Jurriaan Schrofer en Ellen Warmond en ingeleid door Fred van Leeuwen.
Anna Blaman. ’s-Gravenhage 1962. Samengesteld door Bert Bakker, Gerrit Borgers, Jan Hulsker, Jurriaan Schrofer en Ellen Warmond en ingeleid door S. Vestdijk. Tweede druk 1966.
Louis Couperus. ’s-Gravenhage 1963. Samengesteld door Gerrit Borgers, Jan Hulsker, Jurriaan Schrofer, H.W. van Tricht en Ellen Warmond en ingeleid door H.W. van Tricht. Tweede druk 1965. Derde druk 1980.
De beweging van vijftig. ’s-Gravenhage 1965. Samengesteld door Gerrit Borgers, Jurriaan Schrofer, Simon Vinkenoog en Ellen Warmond en ingeleid door Simon Vinkenoog. Tweede druk 1972.
Herman Heijermans. ’s-Gravenhage 1964. Samengesteld door Gerrit Borgers, Jurriaan Schrofer, W.J. Sutherland, A.P. Verburg en Ellen Warmond en ingeleid door S. Carmiggelt.
Herman Gorter. ’s-Gravenhage 1966. Samengesteld door Gerrit Borgers, Enno Endt, Jan Hulsker, Jurriaan Schrofer en Ellen Warmond.
E. du Perron. ’s-Gravenhage 1969. Samengesteld door E. du Perron-de Roos, Ellen Warmond, Gerrit Borgers, H.A. Gomperts en Jan Hulsker en ingeleid door H.A. Gomperts. Tweede druk 1980.

http://osdir.com/ml/culture.literature.dutch.coster/2007-06/msg00009.html

Nachtwandeling

Onder sterren als klinknagels in
een blauwstalen lucht gedreven
leven de huizen vereenzaamd
straten gaan hun eigen weg op alle
kruispunten liggen ravijnen
in eenj dwangbuis van woorden loop
ik door de cel van de nacht
iedere voetstap een grensbepaling
ik ben tot leestekens teruggebracht
tot ademhaling komma ademhaling.

Ellen Warmond (1930)
uit: Naar men zegt (1955)

Ellen Warmond links.doc – 175 5-7-11

‘Ellen Warmond 1930’ In: 't Is vol van schatten hier... (1986) -

‘Ellen Warmond’ door Jan van der Vegt (’t Is vol van schatten hier) -

‘Hoofdstuk 8 Lezen als lesbo’ In: De lust tot lezen (1988) -

‘Kilian heeft de ogen geopend’ In: Tussen de regels (1956) -

‘Skepsis in het kwadraat.’ In: Ons Erfdeel. Jaargang 14 (1970-1971) -

‘Van Dover naar Calais en vice versa Drie beschouwingen over poëzie en inhoud Herman de Coninck’ In: Ons Erfdeel.

‘van Yperen 1930-’ In: Mededelingen van de Documentatiedienst (1954-1992) -

‘Warmond 1930-’ In: Mededelingen van de Documentatiedienst (1954-1992) -